اتیپی

لغت نامه دهخدا

اتیپی. [ اِ ی ُ ] ( اِخ ) نام قدیم حبشه نزد یونانیان. کشور پادشاهی افریقای شرقی که از جهت مغرب به سودان و مصر و انگلیس و از طرف جنوب به کنیا و از سوی مشرق به اریتره ایتالیا و جیبوتی و سومالی محدود است. مساحت آن 1120400 هزار گز و دارای دوازده میلیون مردم. وآن کشوری است کوهستانی و فلاحتی و محل پرورش دواب. صادرات آن قهوه ، پوست ، غلات ، چرم و عاج. پایتخت آن آدیس آببا و شهر مهم آن هارار می باشد. زبان آن سامی و شعبه ای از امهاری است. مذهب اهالی مسیحی قبطی است و تاریخ اساطیری آن از تأسیس امپراطوری اتیپی بتوسط منلیک پسر سلیمان و ملکه سبا و سلسله های مختلفی که خود را از اخلاف آنان پنداشته و بر این مملکت سلطنت کرده اند شروع می شود. در سال 1889م. منلیک دوم پادشاه شوآ که نجاشی ( امپراطور حبشه ) گردید وحدت آن مملکت را مُستقر کرد و در 1930 پسر راس ماکنن بنام هله سلاسیه به امپراطوری انتخاب شد. و رجوع به حبشه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس