اتوریکشا ( به انگلیسی: Auto rickshaw ) یا موتور سه چرخ یا سه پاچه یا توک - توک ( نامی که بیشتر در تایلند کاربر دارد ) خودرو و در واقع موتورسیکلتی است سه چرخه که یکی از عمده ترین روش های حمل مسافرهای درون شهری در بسیاری از کشورها در سراسر جهان، به ویژه در مناطقی که آب و هوای گرمسیری یا نیمه گرمسیری دارند و از جمله بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند هند، پاکستان، نپال، بنگلادش، فیلیپین، سریلانکا، هنگ کنگ، سودان، تایلند، افغانستان و چند کشور دیگر به شمار می رود. اتو ریکشا هم به عنوان یک وسیله نقلیه کرایه ای و هم برای استفاده خصوصی بکار می رود و پررونق ترین وسیله برای حمل و نقل افرادی است که پول کافی برای استفاده از تاکسی ندارند. [ ۱]
اتوریکشا گونهٔ موتوردار شدهٔ ریکشای سنتی است. ریکشای سنتی یک گاری کوچک دو یا سه چرخه است که توسط یک انسان کشیده می شود و اگر مانند دوچرخه با رکاب زدن حرکت کند به آن ریکشای رکابی می گویند.
شمار کمی از اتوریکشاها را می توان امروزه در خیابان های شهرک چینی های لندن و برخی نقاط دیگر اروپا دید، اگرچه بیش تر توسط گردشگران و نه مردم محلی استفاده می شود.
اغلب اتوریکشاهای هند ساخت کارخانه باجاج آتو هستند؛ که در مدل های مختلف برای حمل تعداد متفاوتی از مسافر یا بار تولید شده اند. اتوریکشاهای معمولی برای حمل دو مسافر طراحی شده و حداکثر ظرفیت حمل سه نفر را دارند. این وسیله بسیار کم مصرف بوده و مکانیزم ساده ای دارد از این رو متناسب با اقتصاد کشورهای کم درآمد است. در بسیاری از شهرهای هند این وسیله به شکل دوگانه سوز برای استفاده از گاز مایع یا گازی در کنار بنزین تبدیل شده است. در برخی از شهرها مانند بمبئی به اختصار به آن اتو و در بعضی شهرها مثل پونا و بوپال به آن ریکشا می گویند.
این وسیله را در افغانستان و به ویژه در هرات به نام «زرنج» می شناسند. شاید به این دلیل که نخست، شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز محل اصلی بسته بندی و استفاده از این وسیله نقلیه بود که بعداً به دیگر نقاط افغانستان گسترش یافت. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاتوریکشا گونهٔ موتوردار شدهٔ ریکشای سنتی است. ریکشای سنتی یک گاری کوچک دو یا سه چرخه است که توسط یک انسان کشیده می شود و اگر مانند دوچرخه با رکاب زدن حرکت کند به آن ریکشای رکابی می گویند.
شمار کمی از اتوریکشاها را می توان امروزه در خیابان های شهرک چینی های لندن و برخی نقاط دیگر اروپا دید، اگرچه بیش تر توسط گردشگران و نه مردم محلی استفاده می شود.
اغلب اتوریکشاهای هند ساخت کارخانه باجاج آتو هستند؛ که در مدل های مختلف برای حمل تعداد متفاوتی از مسافر یا بار تولید شده اند. اتوریکشاهای معمولی برای حمل دو مسافر طراحی شده و حداکثر ظرفیت حمل سه نفر را دارند. این وسیله بسیار کم مصرف بوده و مکانیزم ساده ای دارد از این رو متناسب با اقتصاد کشورهای کم درآمد است. در بسیاری از شهرهای هند این وسیله به شکل دوگانه سوز برای استفاده از گاز مایع یا گازی در کنار بنزین تبدیل شده است. در برخی از شهرها مانند بمبئی به اختصار به آن اتو و در بعضی شهرها مثل پونا و بوپال به آن ریکشا می گویند.
این وسیله را در افغانستان و به ویژه در هرات به نام «زرنج» می شناسند. شاید به این دلیل که نخست، شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز محل اصلی بسته بندی و استفاده از این وسیله نقلیه بود که بعداً به دیگر نقاط افغانستان گسترش یافت. [ ۲]
wiki: اتوریکشا