اتوبوس سطح پائین

اتوبوس سطح های پایین ( یا اتوبوس کم ارتفاع ) نوعی اتوبوس است که ارتفاع کف و سقف آن از سایر اتوبوس ها کمتر است. اتوبوس های سطح پائین، اولین بار در سال ۱۹۶۰ به عنوان اتوبوس های فرودگاهی در اروپا پا به عرصه وجود نهادند. تقریباً ۳۰ سال بعد در اروپا از این اتوبوس ها در سیستم حمل و نقل عمومی استفاده شد. در اوایل ۱۹۹۲ اتوبوس New Flyer D40LF اولین اتوبوس سایز استاندارد و بادوامی بود که توسط شرکت های حمل و نقل ایالات متحده امریکا و کانادا به کار گرفته شد. تعدادی از شرکت های حمل و نقل آمریکای شمالی استفاده از اتوبوس های سطح پایین را به عنوان راهی برای دسترسی آسان تر تمامی مسافرین –اعم از بزرگسال، توانجو، کهنسال، کودک، والدینی که با کالسکه اند و افرادی که زنبیل یا بسته دارند - و همچنین کاهش مدت توقف در ایستگاه برگزیده اند.
در اروپا نیز سرعت استفاده از اتوبوس های سطح پایین بدون هیچ قاعده و قانونی در حال افزایش است. در تحقیقات به عمل آمده از سوی نیروهای بازار در مورد راه حلی برای حرکت و دستیابی افراد توانجو به اتوبوس، اروپایی ها به این نتیجه رسیده اند که اتوبوس سطح پایین و رمپ آن بهتر از اتوبوس سطح پایین و لیفت ( بالابر ) است. آن ها دریافتند که اتوبوس سطح پایین یک راه حل بهتر برای همه افراد جامعه خواهد بود. اغلب تولیدکنندگان اتوبوس در اروپا اتوبوس سطح پایین عرضه می کنند. این اتوبوس ها اساساً از ارتفاع ورودی ۳۲۰ میلی متر ( ۶/۱۲ اینچ ) برخوردارند و توانایی زانوزدن تا ۲۵۰ میلی متر ( ۸/۹ اینچ ) را دارند. اداره حمل و نقل آلمان در گزارش سالانه خود در سال ۱۹۹۲ اعلام کردند که از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲، تعداد ۳۹۰۵ دستگاه اتوبوس شهری low - floor توسط تولیدکنندگان آلمان تولید شده است؛ البته مناطقی که جاده های چندان پیشرفته ای ندارند هنوز اتوبوس های معمولی درخواست می کنند.
در گزارشی که در چهل و نهمین کنگره بین المللی اتحادیه بین المللی حمل و نقل عمومی ( UITP ) ارائه شد، تعریف زیر از یک اتوبوس low - floor مطرح گردید:
اتوبوس شهری اتوبوسی است که بین درهای اول و دوم، کف خودرو کاملاً پایین آمده و سطح آن به اندازه کافی پایین است به نحوی که در راهرو و بین درها و در مجاورت درها هیچ پله ای لازم نیست. به منظور دسترسی به کف اتوبوس بدون استفاده از پله در درب ورودی، فاصله کف از زمین می بایست ۳۸۰ میلی متر ( ۱۵ اینچ ) یا کمتر باشد ( این در حالی است که فاصله کف از زمین در اتوبوس های معمولی تقریباً ۸۹۰ میلی متر - ۳۵ اینچ – است ) . Level کف در قسمت عقب اتوبوس می بایست بیشتر باشد. تاکنون از دو شیوه عمومی برای افزایش ارتفاع کف در انتهای اتوبوس استفاده شده است. یک شیوه استفاده از پله از قسمت کف سازه تا برجستگی انتهای اتوبوس و روش دیگر استفاده از رمپ ما بین این دو سطح.