اتو پرمینگر

اُتو لودویگ پرِمینگر ( به آلمانی: Otto Ludwig Preminger ) ( ۵ دسامبر ۱۹۰۶ – ۲۳ آوریل ۱۹۸۶ ) کارگردان و فیلم نامه نویس آمریکایی زادهٔ اتریش - مجارستان بود که از تئاتر وارد هالیوود شد. او در پنج دهه زندگی حرفه ایِ خود ۳۵ فیلم بلند را کارگردانی کرد.
اُتو لودویگ پرمینگر در سال ۱۹۰۶ زاده شد. پدرش وکیل دعاوی بود. او بازی در تئاتر را از ۱۶ سالگی آغاز کرد. در سال ۱۹۲۶ دکترای حقوق گرفت و در سال ۱۹۳۵ به آمریکا رفت و پس از اجرای یک نمایش نامه، به هالیوود راه پیدا کرد. در سال ۱۹۴۳ تابعیت آمریکا را به دست آورد. پرمینگر در لابه لای ساخت آثار سینمایی خود به کارگردانی تئاتر نیز می پرداخت. او در برخی از فیلم هایش در نقش های کوچک بازی نیز می کرد. [ ۱]
پرمینگر در سال ۱۹۵۵ برای فیلم کارمن جونز موفق به دریافت جایزهٔ خرس برنزی بهترین فیلم در پنجاه و دومین جشنواره فیلم برلین شد. [ ۲]
• عشق بزرگ ( ۱۹۳۱ )
• گرفتار افسون تو ( ۱۹۳۶ )
• خطر، عشق دست در کار است ( ۱۹۳۷ )
• امکان اشتباه ( ۱۹۴۳ )
• در این مدت، عزیزم ( ۱۹۴۴ )
• لورا ( ۱۹۴۴ )
• یک رسوایی سلطنتی ( ۱۹۴۵ )
• فرشته سقوط کرده ( ۱۹۴۵ )
• تابستان جشن صدمین سال ( ۱۹۴۶ )
• همیشه عنبر ( ۱۹۴۷ )
• دی زی کنیون ( ۱۹۴۷ )
• آن خانم قاقم پوش ( ۱۹۴۸ )
• فن ( ۱۹۴۹ )
• گرداب ( ۱۹۴۹ )
• جایی که پیاده رو به آخر می رسد ( ۱۹۵۰ )
• سیزدهمین نامه ( ۱۹۵۱ )
• فرشته صورت ( ۱۹۵۲ )
• ماه آبی است ( ۱۹۵۳ )
• باکره روی پشت بام ( ۱۹۵۳ )
• رودخانهٔ بی بازگشت ( ۱۹۵۴ )
• کارمن جونز ( ۱۹۵۴ )
• محاکمهٔ نظامی بیلی میچل ( ۱۹۵۵ )
• مرد بازو طلایی ( ۱۹۵۵ )
• ژان مقدس ( ۱۹۵۷ )
• سلام بر غم ( ۱۹۵۷ )
• پورگی و بِس ( ۱۹۵۹ )
• تشریح یک قتل ( ۱۹۵۹ )
• خروج ( ۱۹۶۰ )
• شور و تصویب ( ۱۹۶۲ )
• کاردینال ( ۱۹۶۳ )
• در راه خطر ( ۱۹۶۴ )
• بانی لیک گم شده ( ۱۹۶۵ )
• بشتاب غروب ( ۱۹۶۷ )
• اسکیدو ( ۱۹۶۸ )
• به من بگو که دوستم داری، جونی مون ( ۱۹۷۰ )
• چه دوستان خوبی ( ۱۹۷۱ )
• رُزباد ( ۱۹۷۵ )
• شرایط انسانی ( ۱۹۷۹ ) [ ۱]