اتو زدن

اتو زدن ( انگلیسی: Ironing ) به معنی استفاده از ابزار اتو به صورت گرم شده، برای از بین بردن چین و چروک و چین های ناخواسته روی پارچه است. [ ۱] گرمای آن معمولاً تا دمای ۱۸۰ - ۲۲۰ درجه سانتی گراد ( ۳۵۶ - ۴۲۸ فارنهایت ) بسته به نوع پارچه انجام می شود. اتو کردن با سست کردن پیوندهای بین مولکول های پلیمری با زنجیره بلند در الیاف ماده کار می کند. در حالی که مولکول ها داغ هستند، الیاف بر اثر وزن آهن صاف می شوند و با سرد شدن شکل جدید خود را حفظ می کنند. برخی از پارچه ها، مانند پنبه، برای شل شدن پیوندهای بین مولکولی نیاز به اضافه کردن آب دارند. بسیاری از پارچه های مدرن ( که در اواسط سده بیستم میلادی یا پس از آن توسعه یافتند ) به عنوان نیاز کم یا بدون نیاز به اتو تبلیغ می شوند. لباس های پرس دائمی برای کاهش اتوکشی لازم با ترکیب پلی استر مقاوم در برابر چروک با پنبه ساخته شده است. [ ۲]
نخستین استفاده شناخته شده از فلز گرما داده شده برای "اتو کردن" لباس ها در چین رخ داده است. [ ۳] اتو برقی در سال ۱۸۸۲ توسط هنری سیلی وایت اختراع شد. [ ۴]