اتلو
دانشنامه اسلامی
دانشنامه عمومی
اتلو (روسینی). اتلو ( به Error: {{Lang - xx}}: متن دارای نشانه گذاری ایتالیک است ( راهنما ) ) ( تلفظ ایتالیایی: ) یک اپرا به زبان ایتالیایی در سه پرده اثر جواکینو روسینی است.
روسینی اپرای اتلو را بر اساس لیبرتو ( اپرانامه ) ای از فرانچسکو ماریا بِریو دی سالْسا[ ۲] ساخت. داستانِ این اثر بر مبنای روایتی فرانسوی است نه بر اساس اتلو، نمایش نامهٔ معروفِ ویلیام شکسپیر؛ چراکه نه روسینی از نسخهٔ انگلیسیِ اثر، یعنی نمایش نامهٔ شکسپیر، آگاه بود و نه اپرانویس ( لیبرِتیست ) .
روسینی اپرای اتلو را بر اساس لیبرتو ( اپرانامه ) ای از فرانچسکو ماریا بِریو دی سالْسا[ ۲] ساخت. داستانِ این اثر بر مبنای روایتی فرانسوی است نه بر اساس اتلو، نمایش نامهٔ معروفِ ویلیام شکسپیر؛ چراکه نه روسینی از نسخهٔ انگلیسیِ اثر، یعنی نمایش نامهٔ شکسپیر، آگاه بود و نه اپرانویس ( لیبرِتیست ) .

wiki: اتلو (روسینی)
اتلو (فیلم ۱۹۰۶). اتلو ( انگلیسی: Otello ) یک فیلم صامت ایتالیایی به کارگردانی ماریو کازرینی بر اساس اپرایی در ۱۸۸۷ میلادی به همین نام اثر جوزپه وردی، هر دو بر پایهٔ نمایشنامه اتلو شاهکار ویلیام شکسپیر است که در ۳۰ اکتبر سال ۱۹۰۶ میلادی به نمایش درآمد. در این فیلم ماریا کازرینی در مقابل همسرش ماریو کازرینی به ایفای نقش پرداخت. اعتقاد بر این است که این اثر، اولین فیلم اقتباسی از نمایشنامه اتلو اثر ویلیام شکسپیر می باشد.

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۰۶)
اتلو (فیلم ۱۹۲۲). اتلو ( به انگلیسی: Othello ) فیلمی صامت در سبک درام است که در سال ۱۹۲۲ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به امیل یانینگز، تئودور لوس و ورنر کراوس اشاره کرد.

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۲۲)
اتلو (فیلم ۱۹۵۲). اتلو ( انگلیسی: Othello ) فیلمی به کارگردانی و تهیه کنندگی اورسن ولز محصول سال ۱۹۵۲ است. ولز همچنین نمایشنامهٔ شکسپیر را اقتباس و نقش «اتلو» را در فیلم بازی کرد. این فیلم در جشنواره فیلم کن ۱۹۵۲ برندهٔ جایزهٔ نخل طلایی شد.
• اورسن ولز - اتلو
• میکل ماک لیموژ - یاگو
• رابرت کوت - رودریگو
• سوزان کلوتیر - دزدمونا
• هیلتون ادواردز - برابانتیو
• مایکل لورنس - مایکل کاسیو
• فی کامپتون - امیلیا
• دوریس دولینگ - بیانکا
فیلم در اروپا همراه با تحسین در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و در جشنواره فیلم کن ۱۹۵۲، زیر پرچم مراکش، برندهٔ جایزهٔ نخل طلا شد. ولز برای بیشتر از سه سال نمی توانست توزیع کننده ای در ایالات متحده برای فیلم پیدا کند و حتی پس از توزیع در آمریکا، تا حد زیادی مورد بی توجهی قرار گرفت. فیلم در سال ۱۹۹۲ دوباره در سینماها اکران شد و در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۲، خارج از رقابت نمایش داده شد و در آمریکا همراه با تحسین پخش گردید.
• اورسن ولز - اتلو
• میکل ماک لیموژ - یاگو
• رابرت کوت - رودریگو
• سوزان کلوتیر - دزدمونا
• هیلتون ادواردز - برابانتیو
• مایکل لورنس - مایکل کاسیو
• فی کامپتون - امیلیا
• دوریس دولینگ - بیانکا
فیلم در اروپا همراه با تحسین در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و در جشنواره فیلم کن ۱۹۵۲، زیر پرچم مراکش، برندهٔ جایزهٔ نخل طلا شد. ولز برای بیشتر از سه سال نمی توانست توزیع کننده ای در ایالات متحده برای فیلم پیدا کند و حتی پس از توزیع در آمریکا، تا حد زیادی مورد بی توجهی قرار گرفت. فیلم در سال ۱۹۹۲ دوباره در سینماها اکران شد و در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۲، خارج از رقابت نمایش داده شد و در آمریکا همراه با تحسین پخش گردید.

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۵۲)
اتلو (فیلم ۱۹۵۵). اتلو ( به روسی: Отелло ) یک فیلم درام به کارگردانی سرگی یوتکویچ محصول شوروی سابق است که در سال ۱۹۵۵ منتشر شد.



wiki: اتلو (فیلم ۱۹۵۵)
اتلو (فیلم ۱۹۶۵). اتلو ( به انگلیسی: Othello ) فیلمی در ژانر درام و تاریخی به کارگردانی استوارت برج است که در سال ۱۹۶۵ منتشر شد. از بازیگران آن می توان به مگی اسمیت، فرانک فینلی، جویس ردمن، درک جاکوبی و لارنس الیویه اشاره کرد.

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۶۵)
اتلو (فیلم ۱۹۸۶). اتلو ( انگلیسی: Otello ) فیلمی در ژانر درام به کارگردانی فرانکو زفیرلی است که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد.
• پلاسیدو دومینگو
• کتیا ریتچارلی
• رمو رموتی
• اوربانو باربرینی
• ماسیمو فوسکی
• آنتونیو پی یرفدریچی
• پلاسیدو دومینگو
• کتیا ریتچارلی
• رمو رموتی
• اوربانو باربرینی
• ماسیمو فوسکی
• آنتونیو پی یرفدریچی

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۸۶)
اتلو (فیلم ۱۹۹۵). اتللو ( به انگلیسی: Othello ) فیلمی به کارگردانی الیور پارکر بر پایهٔ تراژدی اتللو اثر ویلیام شکسپیر است که در سال ۱۹۹۵ میلادی منتشر شد.

wiki: اتلو (فیلم ۱۹۹۵)
اتلو (وردی). اتلو ( به ایتالیایی: Otello ) ( تلفظ ایتالیایی: ) یک اپرا در چهار پرده اثر جوزِپه وِردی است.
وِردی اپرای اتلو را بر اساس نمایش نامهٔ اتلو، اثر ویلیام شکسپیر، و لیبرتو ( اپرانامهٔ ) آریگو بوئیتو ساخت. اتلو آخرین اپرای وردی بود و نخستین بار در ۵ فوریهٔ ۱۸۸۷ در لا اسکالا واقع در شهرِ میلان اجرا شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوِردی اپرای اتلو را بر اساس نمایش نامهٔ اتلو، اثر ویلیام شکسپیر، و لیبرتو ( اپرانامهٔ ) آریگو بوئیتو ساخت. اتلو آخرین اپرای وردی بود و نخستین بار در ۵ فوریهٔ ۱۸۸۷ در لا اسکالا واقع در شهرِ میلان اجرا شد.

wiki: اتلو (وردی)
پیشنهاد کاربران
اُتِلو ( به انگلیسی: Othello ) یا عُطیل با عنوان کامل تراژدی اُتِلو، مغربی ونیز ( به انگلیسی: The Tragedy of Othello, the Moor of Venice ) است، نمایش نامه ای تراژیک اثر ویلیام شکسپیر است که احتمالاً در سال ۱۶۰۳ میلادی نوشته شده است. این تراژدی، در دورهٔ جنگ عثمانی و ونیز ( ۱۵۷۰ تا ۱۵۷۳ ) بر سر کنترل جزیرهٔ قبرس می گذرد. این جزیره از سال ۱۴۸۹ به تصرف جمهوری ونیز درآمده بود. عثمانیان پس از محاصرهٔ طولانی شهر بندری فاماگوستا، در سال ۱۵۷۱ این شهر را تصرف کردند. این نمایش نامه حول محور دو شخصیت اصلی، اُتِلو و یاگو، روایت می شود. اُتِلو یک فرماندهٔ نظامی مغربی در ارتش ونیز است که در نبرد دفاع از قبرس در مقابل ترک های عثمانی شرکت داشته است. او به تازگی و برخلاف میل پدرش، با دزدمونا که یک زن ونیزی زیبا و ثروتمند و بسیار جوان تر از اوست ازدواج کرده است. یاگو، افسر بیرق دار اتلو است که از سر بدخواهی، حسادت اتلو را نسبت به دزدمونا برمی انگیزد تا حدی که اتلوی خویشتن دار، در لحظه ای از خشم کور، همسر محبوب خود را به قتل می رساند. نمایش نامهٔ اتلو به دلیل پرداختن به موضوعاتی مانند عشق، حسادت و نژاد، کماکان جایگاه ممتازی در میان آثار شکسپیر دارد و تاکنون اقتباس های متعددی از آن انجام شده است.
... [مشاهده متن کامل]
• اتلو، ژنرال مغربی ارتش ونیز
• دزدمونا، همسر اتلو و دختر برابانسیو
• یاگو، افسر بیرق دار مورداعتماد اما خائن اتلو
• مایکل کاسیو، افسر وفادار و محبوب اتلو
• امیلیا، همسر یاگو و ندیمهٔ دزدمونا
• بیانکا، معشوقهٔ کاسیو
• برابانسیو، سناتور ونیزی و پدر دزدمونا
• رودریگو، نجیب زادهٔ فاسد ونیزی و عاشق دزدمونا
• دوجه ( فرمانروای ونیز )
• گراسیانو، برادر برابانسیو
• لودو ویکو، خویشاوند برابانسیو
• مونتانو، فرمانده ونیزی قبرس، پیش از اتلو
• دلقک ( نوکر اتلو )
• چند افسر، نجیب زاده، پیک، نوازنده، جارچی، دریانورد و خدمتکار.
رودریگو، نجیب زاده ای ثروتمند اما فاسد، به دوست خود یاگو که یک افسر بیرق دار است، گلایه می کند که چرا دربارهٔ ازدواج مخفیانهٔ دزدمونا ( دختر سناتوری به نام برابانسیو ) و اتلو ( فرماندهٔ نظامی مغربی در ارتش ونیز ) چیزی به او نگفته است. رودریگو ناراحت است چون عاشق دزدموناست و او را از پدرش خواستگاری کرده است. یاگو از اتلو نفرت دارد چون اتلو به افسر جوان تری به نام کاسیو که یاگو او را ضعیف تر از خود می داند، ترفیع درجه داده و به رودریگو می گوید که قصد دارد از اتلو به نفع خودش استفاده کند. یاگو، رودریگو را راضی می کند که برابانسیو را بیدار کرده و دربارهٔ نامزد دخترش یعنی اتلو با او صحبت کند. در همین حال، یاگو نزد اتلو می رود و به او هشدار می دهد که برابانسیو دارد به سراغ او می آید. برابانسیو، به تحریک رودریگو، عصبانی می شود و تصمیم می گیرد با اتلو رودررو شود، اما متوجه می شود که محل سکونت اتلو آکنده از نگهبانان دوجه ( فرمانروای ونیز ) است که اجازهٔ خشونت و درگیری را نمی دهند. اخباری به ونیز می رسد حاکی از آنکه ترک های عثمانی قصد دارند به قبرس حمله کنند، بنابراین اتلو برای مشاوره دادن به سناتورها احضار می شود. برابانسیو چاره ای جز همراهی اتلو به منزل دوجه ( فرمانروای ونیز ) ندارد و در آنجا اتلو را متهم می کند که دزدمونا را با سحر و جادو فریفته است. اتلو در مقابل دوجه ( فرمانروای ونیز ) ، لودویکو ( خویشاوند برابانسیو ) ، گراسیانو ( برادر برابانسیو ) و سناتورهای دیگر از خود دفاع می کند و توضیح می دهد که دزدمونا به خاطر شنیدن داستان های شگفت انگیز و غمباری که او دربارهٔ زندگی اش قبل از آمدن به ونیز تعریف کرده، دل باختهٔ او شده و نه به خاطر سحر و جادو. پس از آنکه دزدمونا علاقه اش به اتلو را تأیید می کند، سنا قانع می شود اما بربانسیو مجلس را با ناخشنودی ترک کرده و به اتلو می گوید که دزدمونا روزی به او هم خیانت خواهد کرد: «هی، مغربی، اگر چشم بینا داری مراقب او باش. پدرش را فریب داد، تو را هم می تواند فریب دهد». یاگو که در مجلس حاضر است، به اشارهٔ برابانسیو دقت می کند. به دستور دوجه ( فرمانروای ونیز ) ، اتلو ونیز را ترک می کند و برای فرماندهی سربازان ونیزی در مقابل تهاجم ترک های عثمانی به جزیرهٔ قبرس می رود. همسرش دزدمونا، معاونش کاسیو، افسر بیرق دارش یاگو، و امیلیا ( همسر یاگو و ندیمهٔ دزدمونا ) نیز راهی قبرس می شوند.





... [مشاهده متن کامل]
• اتلو، ژنرال مغربی ارتش ونیز
• دزدمونا، همسر اتلو و دختر برابانسیو
• یاگو، افسر بیرق دار مورداعتماد اما خائن اتلو
• مایکل کاسیو، افسر وفادار و محبوب اتلو
• امیلیا، همسر یاگو و ندیمهٔ دزدمونا
• بیانکا، معشوقهٔ کاسیو
• برابانسیو، سناتور ونیزی و پدر دزدمونا
• رودریگو، نجیب زادهٔ فاسد ونیزی و عاشق دزدمونا
• دوجه ( فرمانروای ونیز )
• گراسیانو، برادر برابانسیو
• لودو ویکو، خویشاوند برابانسیو
• مونتانو، فرمانده ونیزی قبرس، پیش از اتلو
• دلقک ( نوکر اتلو )
• چند افسر، نجیب زاده، پیک، نوازنده، جارچی، دریانورد و خدمتکار.
رودریگو، نجیب زاده ای ثروتمند اما فاسد، به دوست خود یاگو که یک افسر بیرق دار است، گلایه می کند که چرا دربارهٔ ازدواج مخفیانهٔ دزدمونا ( دختر سناتوری به نام برابانسیو ) و اتلو ( فرماندهٔ نظامی مغربی در ارتش ونیز ) چیزی به او نگفته است. رودریگو ناراحت است چون عاشق دزدموناست و او را از پدرش خواستگاری کرده است. یاگو از اتلو نفرت دارد چون اتلو به افسر جوان تری به نام کاسیو که یاگو او را ضعیف تر از خود می داند، ترفیع درجه داده و به رودریگو می گوید که قصد دارد از اتلو به نفع خودش استفاده کند. یاگو، رودریگو را راضی می کند که برابانسیو را بیدار کرده و دربارهٔ نامزد دخترش یعنی اتلو با او صحبت کند. در همین حال، یاگو نزد اتلو می رود و به او هشدار می دهد که برابانسیو دارد به سراغ او می آید. برابانسیو، به تحریک رودریگو، عصبانی می شود و تصمیم می گیرد با اتلو رودررو شود، اما متوجه می شود که محل سکونت اتلو آکنده از نگهبانان دوجه ( فرمانروای ونیز ) است که اجازهٔ خشونت و درگیری را نمی دهند. اخباری به ونیز می رسد حاکی از آنکه ترک های عثمانی قصد دارند به قبرس حمله کنند، بنابراین اتلو برای مشاوره دادن به سناتورها احضار می شود. برابانسیو چاره ای جز همراهی اتلو به منزل دوجه ( فرمانروای ونیز ) ندارد و در آنجا اتلو را متهم می کند که دزدمونا را با سحر و جادو فریفته است. اتلو در مقابل دوجه ( فرمانروای ونیز ) ، لودویکو ( خویشاوند برابانسیو ) ، گراسیانو ( برادر برابانسیو ) و سناتورهای دیگر از خود دفاع می کند و توضیح می دهد که دزدمونا به خاطر شنیدن داستان های شگفت انگیز و غمباری که او دربارهٔ زندگی اش قبل از آمدن به ونیز تعریف کرده، دل باختهٔ او شده و نه به خاطر سحر و جادو. پس از آنکه دزدمونا علاقه اش به اتلو را تأیید می کند، سنا قانع می شود اما بربانسیو مجلس را با ناخشنودی ترک کرده و به اتلو می گوید که دزدمونا روزی به او هم خیانت خواهد کرد: «هی، مغربی، اگر چشم بینا داری مراقب او باش. پدرش را فریب داد، تو را هم می تواند فریب دهد». یاگو که در مجلس حاضر است، به اشارهٔ برابانسیو دقت می کند. به دستور دوجه ( فرمانروای ونیز ) ، اتلو ونیز را ترک می کند و برای فرماندهی سربازان ونیزی در مقابل تهاجم ترک های عثمانی به جزیرهٔ قبرس می رود. همسرش دزدمونا، معاونش کاسیو، افسر بیرق دارش یاگو، و امیلیا ( همسر یاگو و ندیمهٔ دزدمونا ) نیز راهی قبرس می شوند.




