اتل اسمایت

پیشنهاد کاربران

اتل اسمایت ( انگلیسی: Ethel Smyth؛ ۲۳ آوریل ۱۸۵۸—۸ مه ۱۹۴۴ ) آهنگساز، رهبر ارکستر، مدافع حق رأی زنان، و نویسنده اهل بریتانیا بود.
اتل مری اسمایت در سیدکاپ در انگلستان به دنیا آمد. او فرزند چهارم از خانواده ای با هشت فرزند بود. پدرش یک سرلشکر و مخالف فعالیت او در زمینهٔ موسیقی بود. از آنجایی که اتل مصمم بود تا به رهبری ارکستر بپردازد، به فراگیری موسیقی زیر نظر یک معلم خصوصی پرداخت که او را با موسیقی ریشارد واگنر و هکتور برلیوز آشنا ساخت. پس از آن به کنسرواتوار لایپزیگ رفت و آهنگسازی را زیر نظر کارل راینکه ادامه داد. در زمان تحصیل در کنسرواتوار لایپزیگ بسیاری از آهنگسازان بزرگ زمان خود مانند آنتونین دورژاک، ادوارد گریگ، و پیوتر ایلیچ چایکوفسکی را ملاقات کرد. اسمایت پس از یک سال کنسرواتوار را رها ساخت و زیر نظر هاینریش فون هرزوگنبرگ به یادگیری موسیقی پرداخت. هرزوگنبرگ زمینهٔ دیدار او را با کلارا شومان و یوهانس برامس فراهم ساخت.
...
[مشاهده متن کامل]

از کارهای اسمایت می توان به کنسرتو برای ویولن، هورن و ارکستر، مس در ر، و اپراهایی چون جنگل و خرابکارها اشاره کرد. اپرای خرابکارها مهم ترین اپرای انگلیسی در فاصلهٔ زمانی میان پرسل و بریتن دانسته می شود و اپرای جنگل ( ۱۹۰۳ ) به مدت یک قرن تا سال ۲۰۱۷ میلادی، تنها اپرای ساخت یک زن بوده که در متروپولیتن نیویورک تهیه شده بوده است.
از سال ۱۹۱۳ رفته رفته قدرت شنیداری اش کاهش یافت و پیش از آنکه ناشنوایی فعالیت موسیقی اش را به پایان رساند، توانست چهار کار بزرگ دیگر را کامل کند. پس از آن وقت خود را صرف ادبیات کرد و در میان سال های ۱۹۱۹ تا ۱۹۴۰ ده کتاب موفق را منتشر ساخت که بیشتر در سبک خودزندگی نامهای بودند.
به پاس فعالیت های او به عنوان آهنگساز و نویسنده، در ۱۹۲۲ میلادی رتبه امپراتوری بریتانیا به او اهدا گردید. او نخستین آهنگساز زن بود که موفق به دریافت لقب بانو گشت. اسمایت دو دکترای افتخاری از دانشگاه های آکسفورد و دورهام دریافت کرد. او در ۱۹۴۴ میلادی در ۸۶ سالگی در وودکینگ درگذشت.
اسمایت در ۱۹۱۰ میلادی به اتحاد اجتماعی و سیاسی زنان پیوست که یک سازمان سافراجت بود. او به مدت دو سال موسیقی را برای خدمت به این جنبش کنار گذاشت. «مارش زنان» ( ۱۹۱۱ ) او به سرود جنبش حق رأی زنان تبدیل شد. زمانی که در ۱۹۱۲ میلادی املین پنکهرست از اعضای اتحادیه خواست تا شیشهٔ پنجرهٔ خانهٔ هر سیاستمداری که با حق رأی زنان مخالف است را بشکنند، اسمایت جزو ۱۰۹ عضوی بود که به درخواست او پاسخ داد. او، پنکهرست و ۱۰۰ زن دیگر بازداشت شدند و اسمایت دو ماه را در زندان گذراند. زمانی که در ۱۹۱۲ میلادی، سر توماس بیچام که دوست اسمایت بود به ملاقات او در زندان رفت، زنان را در حال رژه و آوازخوانی در حیاط یافت در حالی که اسمایت از پنجره ترانهٔ «مارش زنان» را برای آن ها با مسواک رهبری می کرد.

اتل اسمایتاتل اسمایتاتل اسمایت
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/اتل_اسمایت

بپرس