اتصال لب به لب

اتصال لب به لب تکنیکی است که در آن دو تکه ماده به سادگی با قرار دادن انتهای آنها به هم و بدون هیچ گونه فرم دهی خاصی به یکدیگر متصل می شوند. نام "اتصال لب به لب" از چگونگی اتصال مواد به یکدیگر گرفته شده است.
اتصال لب به لب ساده ترین اتصال برای ساخت است زیرا فقط شامل بریدن مواد به طول مناسب و چسباندن آنها به یکدیگر است. همچنین ضعیف ترین نوع اتصال ممکن است ؛ مگر اینکه از نوعی تقویت کننده استفاده شود ، که برای نگه داشتن دو تکه به تنهایی ، به چسب یا جوش متکی است. از آنجایی که جهت گیری مواد معمولاً تنها یک سر را به یک سطح چسبنده یا جوشکاری طولانی نشان می دهد، اتصال حاصل ذاتاً ضعیف است. [ ۱] با این وجود، به طور کلی در اکثر موارد، به ویژه هنگامی که از تقویت کننده ها استفاده می شود، استحکام کافی را فراهم می کند. اتصال لب به لب به دلیل سادگی ، به طور گسترده در بسیاری از کاربردها،   به ویژه در نجاری و ساخت و ساز استفاده می شود.
برای غلبه بر ضعف ذاتی، مفاصل جوش لب به لب   معمولاً با یکی از روش های زیر تقویت می شوند:
این رایج ترین شکل اتصال لب به لب در ساخت و ساز ساختمان است. اعضا به هم نزدیک می شوند و تعدادی میخ برای نگه داشتن آنها در جای خود فرو می روند. تکنیک کج کردن میخ به گونه ای اعمال می شود که میخ ها موازی یکدیگر نباشند و در مقابل جدا شدن مفصل مقاومت کنند. این شکل از اتصال لب به لب به ندرت در ساخت مبلمان استفاده می شود.
  موارد استفاده برای:  قاب بندی در ساخت و ساز ساختمان، مانند قاب بندی پلتفرم ساخت جعبه / کابینت / قاب اولیه یا موقت اسباب بازی های چوبی
اتصال لب به لب تقویت شده با رولپلاک یا به طور ساده اتصال رولپلاک سالهاست که یک روش بسیار رایج برای تقویت اتصالات در مبلمان بوده است. آنها در ساخت قاب و سطح اتصال مشترک کاربرد دارند. اتصالات رولپلاک در صندلی ها، کابینت ها، پانل ها و رومیزی ها بسیار محبوب هستند. آنها همچنین برای کمک به تراز در طول چسب استفاده می شوند.   این تکنیک شامل برش اعضا به اندازه و سپس سوراخ کردن یک سری حفره در سطح مشترک هر عضو است. سوراخ ها اغلب با کمک یک رولپلاک حفر می شوند که به قرارگیری دقیق سوراخ ها کمک می کند - دقت در این تکنیک برای اطمینان از اینکه اعضا به طور کامل در اتصال تکمیل شده قرار می گیرند بسیار مهم است. سوراخ ها به گونه ای ایجاد می شوند که در هر عضو سوراخ های مربوطه وجود دارد که رولپلاک های کوتاه با مقداری چسب در داخل آن قرار می گیرند. محل اتصالات به هم نزدیک می شود و تا زمانی که چسب خشک شود گیره می شود. این یک مفصل تولید می کند که بسیار قوی تر از یک مفصل لب به لب بدون تقویت کننده است[ ۲] . رولپلاک ها حتی پس از خراب شدن چسب مقداری استحکام نگه دارنده دارند. با گذشت زمان، رولپلاک ها ممکن است جمع شوند و شل شوند. آنها به دلیل سرعت متفاوتی که چوب با جهت گیری های مختلف دانه حرکت می کند، شکل بیضی به خود می گیرند. رولپلاک های شل به مفصل اجازه می دهد تا خم شود، اگرچه ممکن است از هم گسسته نشوند. این پدیده در صندلی های شکسته و جعبه های کتاب فرسوده ، مشهود است. به همین دلیل، اتصالات رولپلاک برای مبلمان باکیفیت ترجیح داده نمی شود.