اتصال جوشکاری ( به انگلیسی: Welding joint ) به نقطه یا لبه ای گفته می شود که در آن دو یا چند قطعه فلز یا پلاستیک به یکدیگر متصل شده باشند. آنها با جوشکاری دو یا چند قطعه ( فلز یا پلاستیک ) مطابق با یک هندسه خاص تشکیل می شوند. پنج نوع اتصال وجود دارد که طبق انجمن جوشکاری آمریکا به آنها اشاره می شود: لب به لب، گوشه، لبه، دامان و سه راهی. این تقسیم بندی ها ممکن است پیکربندی مختلفی در محل اتصال که در آن جوشکاری اتفاق می افتد، داشته باشند.
جوش های لب به لب، جوش هایی هستند که دو قطعه فلز مد نظر برای اتصال در یک صفحه قرار دارند. [ ۱] این نوع جوش ها فقط به نوعی آماده سازی نیاز دارند و با ورق های نازک که می توان آنها را با یک گذر جوش داد استفاده می شود. [ ۲] موضوعات متداول که می توانند جوش لب به لب را ضعیف کنند، به دام انداختن سرباره، تخلخل بیش از حد یا ترک خوردن است. برای جوشهای قوی، هدف استفاده از حداقل مقدار ماده جوشکاری ممکن است. جوش های لب به لب به دلیل سهولت نسبی آماده سازی، در فرآیندهای جوشکاری خودکار مانند جوشکاری با قوس غوطه وری رایج هستند. [ ۳] وقتی فلزات بدون هدایت انسان جوش می شوند، هیچ عاملی وجود ندارد که تنظیماتی را برای آماده سازی مفصل غیر ایدئال انجام دهد. به همین دلیل، می توان از جوش های لب به لب برای طراحی ساده آنها استفاده کرد تا از طریق ماشین های جوشکاری خودکار به طور کارآمد تغذیه شوند.
انواع مختلفی از جوش لب به لب وجود دارد، اما همه آن ها در یکی از این دسته ها قرار می گیرند: اتصالات تک جوش لب به لب، مفصل لب به لب جوش داده شده دوتایی و اتصالات لب باز یا بسته. اتصال مفصلی تک جوش داده شده نام مفصلی است که فقط از یک طرف جوش داده شده است. زمانی که از هر دو طرف جوش خورده باشد، اتصال لب به لب دو جوش ایجاد می شود. با جوشکاری دوتایی، عمق هر جوش می تواند کمی متفاوت باشد. جوش بسته نوعی اتصال است که در آن دو قطعه ای که به هم متصل می شوند در طول فرایند جوشکاری لمس می شوند. جوش باز، اتصالی است که در طی فرایند جوشکاری دو قطعه فاصله کمی بین خود دارند.
شیار مربعی یک اتصال جوش لب به لب است که دو قطعه آن صاف و موازی با یکدیگر هستند. تهیه این اتصال، ساده است؛ استفاده از آن مقرون به صرفه بوده و مقاومت مطلوبی را ایجاد می کند، اما ضخامت اتصال محدود می شود. جوش لب به لب مربعی بسته نوعی شیار مربعی شکل است و هیچ فاصله ای بین قطعات وجود ندارد. این نوع اتصال با جوشکاری توسط گاز و قوس انجام می شود. برای اتصالات ضخیم تر، لبه هر یک از اعضای اتصال باید با هندسه خاصی آماده شود تا قابلیت دسترسی برای جوشکاری و اطمینان از مقاومت و استحکام مطلوب جوش را فراهم کند. دهانه یا شکاف در ریشه اتصال و زاویه شیار باید به گونه ای انتخاب شود که حداقل نیاز به جوشکاری فلز باشد تا دسترسی لازم را داشته و نیازهای مقاومتی را برآورده کند. معمولاً برای اتصال مفصل مربعی لب به لب فقط از فلز با ضخامت حداکثر ۴٫۵ میلی متر استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجوش های لب به لب، جوش هایی هستند که دو قطعه فلز مد نظر برای اتصال در یک صفحه قرار دارند. [ ۱] این نوع جوش ها فقط به نوعی آماده سازی نیاز دارند و با ورق های نازک که می توان آنها را با یک گذر جوش داد استفاده می شود. [ ۲] موضوعات متداول که می توانند جوش لب به لب را ضعیف کنند، به دام انداختن سرباره، تخلخل بیش از حد یا ترک خوردن است. برای جوشهای قوی، هدف استفاده از حداقل مقدار ماده جوشکاری ممکن است. جوش های لب به لب به دلیل سهولت نسبی آماده سازی، در فرآیندهای جوشکاری خودکار مانند جوشکاری با قوس غوطه وری رایج هستند. [ ۳] وقتی فلزات بدون هدایت انسان جوش می شوند، هیچ عاملی وجود ندارد که تنظیماتی را برای آماده سازی مفصل غیر ایدئال انجام دهد. به همین دلیل، می توان از جوش های لب به لب برای طراحی ساده آنها استفاده کرد تا از طریق ماشین های جوشکاری خودکار به طور کارآمد تغذیه شوند.
انواع مختلفی از جوش لب به لب وجود دارد، اما همه آن ها در یکی از این دسته ها قرار می گیرند: اتصالات تک جوش لب به لب، مفصل لب به لب جوش داده شده دوتایی و اتصالات لب باز یا بسته. اتصال مفصلی تک جوش داده شده نام مفصلی است که فقط از یک طرف جوش داده شده است. زمانی که از هر دو طرف جوش خورده باشد، اتصال لب به لب دو جوش ایجاد می شود. با جوشکاری دوتایی، عمق هر جوش می تواند کمی متفاوت باشد. جوش بسته نوعی اتصال است که در آن دو قطعه ای که به هم متصل می شوند در طول فرایند جوشکاری لمس می شوند. جوش باز، اتصالی است که در طی فرایند جوشکاری دو قطعه فاصله کمی بین خود دارند.
شیار مربعی یک اتصال جوش لب به لب است که دو قطعه آن صاف و موازی با یکدیگر هستند. تهیه این اتصال، ساده است؛ استفاده از آن مقرون به صرفه بوده و مقاومت مطلوبی را ایجاد می کند، اما ضخامت اتصال محدود می شود. جوش لب به لب مربعی بسته نوعی شیار مربعی شکل است و هیچ فاصله ای بین قطعات وجود ندارد. این نوع اتصال با جوشکاری توسط گاز و قوس انجام می شود. برای اتصالات ضخیم تر، لبه هر یک از اعضای اتصال باید با هندسه خاصی آماده شود تا قابلیت دسترسی برای جوشکاری و اطمینان از مقاومت و استحکام مطلوب جوش را فراهم کند. دهانه یا شکاف در ریشه اتصال و زاویه شیار باید به گونه ای انتخاب شود که حداقل نیاز به جوشکاری فلز باشد تا دسترسی لازم را داشته و نیازهای مقاومتی را برآورده کند. معمولاً برای اتصال مفصل مربعی لب به لب فقط از فلز با ضخامت حداکثر ۴٫۵ میلی متر استفاده می شود.
wiki: اتصال جوشکاری