اتش گر

/~AtaSgar/

لغت نامه دهخدا

( آتش گر ) آتش گر. [ ت َ گ َ ] ( ص مرکب ) خالق آتش :
خورشید صانع است مر آتش را
بشناس زآتش ای پسر آتش گر.

ناصرخسرو.

( آتش گر ) خالق آتش

روشن کننده ی آتش

یعنی خالق آتش و همچنین فروزان کننده ی آتش

گرمابخش ، روشنایی بخش

آتش یعنی روشنایی

یعنی کسی که اتش را روشن کند

روشن کننده آتش، کسی که آتش را فروزان می کند

خلق کننده آتش

کسی که آتش را روشن می کند
روشن کننده ی آتش

کسی که آتش میزند و میسوزاند

اتشگر:آتشگر یعنی اتش را روشن نگه می دارد برای مثال ( :آتشگر گیتی یعنی :نگه دارنده جهان

اتش گردان

کسی که اتش روشن می کند

روشن کننده اتش

روشن کننده آتش

بی ادبی

آتَش فروزان

روشن کننده ی آتش کسی که آتش را فروزان میکند

کسی که آتش را فروزان می کند

روشن کننده ی آتش
کسی که آتش را فروزان میکند

کسی که آتشی را روشن مکند
خلاصه:روشن کننده ی اتش😎

روشن کننده ی اتش

روشن کننده

آتش زننده

مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ٢٤)