اتش سوزی بزرگ می رکی

آتش سوزی بزرگ می رکی. آتش سوزی بزرگ مِی رِکی ( به ژاپنی: 明暦の大火 Meireki no taika ) ، آتش سوزی فوریسودا در ۲ مارس ۱۶۵۷ یا سومین سال از دوره می رکی در ادو ( نام کنونی توکیو ) به وقوع پیوست و موجب ویرانی ۶۰–۷۰ درصد از این شهر شد. تعداد کشته شدگان بیش از ۱۰۰ هزار نفر تخمین زده می شود. این آتش سوزی به عنوان یکی از سه آتش سوزی بزرگ جهان و بزرگ ترین آتش سوزی در تاریخ ژاپن شناخته می شود.
در سال نو، سال سوم دوره می رکی زندانی بود که در آن زمان ایشیده تاته واکی یوشیفوکا ( به ژاپنی: 石出帯刀吉深 ) ( ۴۳ ساله ) مسئول آن بود. آتشی که در معبد هونگو مارویاما هونمیو جی آغاز شد به سرعت گسترش یافت و به آتشی عظیم تبدیل شد و آتش به زندان در کودنما چو نزدیک شد. در آن زمان حدود ۱۲۰ زندانی در زندان بودند، اما کلید زندان در دادسرا بود و بدون رعایت مراحل مقرر باز نمی شد. با این حال، ایشیده احساس می کرد که اگر اوضاع به همین منوال پیش برود، آتش به زندان سرایت می کند و زندانیان تا حد مرگ می سوزند، این خیلی رقت انگیز است، بنابراین او شخصاً جلوی زندان را شکست و زندانیان را رها کرد. سپس به زندانیان گفت:
همان طور که همه می دانند، کلید در خانه نگهبانی ( دادگاه ) است، بنابراین در حالت عادی چاره ای جز شاهد بودن سوخته شدن زندانیان نداریم، اما تصمیم گرفته ایم به قیمت جان خود زندانیان را آزاد کنیم. قول دهید که بعد از خاموش شدن آتش بدون فرار به معبد زنکنجی در شینجیماچی، آساکوسا برگردید.
[ ۱]
با این حال، تا روز بعد، در نوزدهم، همه تقریباً ۱۲۰ زندانی موقتاً آزاد شده به مکان های تعیین شده خود بازگشتند. ایشیده، با کمک مردم شهر سوخته، از غذای آنها مراقبت کرد، به قاضی شهر گزارش داد و سه روز بعد زندانیان را به آساکوسا سانجوسانگندو منتقل کرد. در هرج و مرج آتش، زندانیان می توانستند وانمود کنند که در شعله های آتش فرورفته اند و فرار می کنند. با این حال، اگر آنها این کار را انجام می دادند، به ایشیده خیانت می کردند که به آنها اعتماد کرد و برای نجات آنها جان آنها را به خطر انداخت. حتی اگر با مجازات اعدام روبرو هستید، خیانت به کسی که زندگی خود را گرو گذاشته است و به شما اعتماد کرده است کاری نیست که شخص بتواند انجام دهد. همه زندانیان ادو این را می دانستند. [ ۱] در دوره ادو، در مواقع اضطراری مانند آتش سوزی در زندان، زندانیان برای فرار آزاد می شدند. در آن زمان دستور داده می شد که زندانی ظرف سه روز برگردد و اگر برگردد جرمش به تقلیل می یابد. [ ۲]