اتش خاموش کن

آتش خاموش کن. آتش خاموش کن (fire extinguisher)
وسیله ای برای خاموش کردن آتش. براساسِ ازبین بردن یکی از سه شرط لازم برای ادامۀ آتش (گرما، اکسیژن، و مادۀ سوختنی) عمل می کند یا با سردکردن آتش (کاهش دما به کمتر از نقطۀ اشتعال) یا با حذف اکسیژن. ساده ترین نوع آتش خاموش کن ها حاوی آب است. آب هنگامی که بر آتش پاشیده شود آن را سرد می کند، اما برای خاموش کردن آتش های ناشی از برق (الکتریسیته) کاربرد ندارد، زیرا احتمال برق گرفتگی وجود دارد. همچنین، برای آتش های ناشی از سوختن نفت از آب استفاده نمی کنند، زیرا با پخش شدن نفت روی آب دامنۀ آتش سوزی گسترده تر می شود. بسیاری از آتش خاموش کن های خانگی حاوی دی اکسید کربنِ(CO۲)، به صورت مایعِ تحت ِ فشارند. هنگامی که دستۀ آن ها را فشار دهند، دی اکسید کربن به صورت گاز رها می شود و روی مواد سوختنی را می پوشاند و از رسیدن اکسیژن به آن ها جلوگیری می کند. آتش خاموش کن های خشکگَردهایی را می پراکنند که براثر آتش گاز دی اکسید کربن آزاد می کنند. آتش خاموش کن های مرطوبغالباً از نوع اسیدـ سودایند و هنگامی که فعّال شوند سبب مخلوط شدن اسید سولفوریکو بی کربنات سدیممی شوند و دی اکسید کربن تولید می کنند. فشار گاز محلول را از درون ناوک (نازل) بیرون می راند. به این نوع عامل کف زایینیز می افزایند. برخی از آتش خاموش کن ها هالوندارند. هالون هیدروکربنی است که یک یا چند هیدروژن آن با هالوژنهایی مانند کلر، برومیا فلوئورجانشین شده است. این آتش خاموش کن ها برای خاموش کردن آتش بسیار مؤثرند، اما به لایۀ اُوزنآسیب می رساند و به همین سبب، اکنون کاربرد این نوع را ممنوع کرده اند.