اترور

لغت نامه دهخدا

اترور. [ اُ ] ( ع اِ ) شاگرد شحنه. ( مهذب الأسماء ). چاکر شحنه. شاگرد سلطان که بی وظیفه همراه باشد. || سرهنگ زاده. || غلام کوچک. پسر خرد. کودک رسیده ببلوغ. || پیاده کوتوال. || چاووش. و او سیاه نپوشد. رجوع به سیاه پوش شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس