اترف

لغت نامه دهخدا

اترف. [ اَ رَ ] ( ع ص ) آنکه در میانه لب برین تندی دارد. || ( ن تف ) مرفّه تر. برفاه تر.
- امثال :
اترف من ربیب نعمة ؛ الترفة النعمة والربیب المربوب ، یضرب للمنعم علیه. ( مجمع الامثال میدانی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس