اِتّحادیه کارگری (trade union)
اِتّحادیه کارگری
سازمان تشکیلاتی کارگرانی که برای حمایت و دفاع از منافع اعضای خود تشکیل شده اند تا به شرایط کار بهتر دست یابند و مذاکرۀ گروهی با کارفرمایان را برعهده گیرند. در کشورهای مختلف دیدگاه های دولت نسبت به اتحادیه ها و اتحادیه ها نسبت به کارفرمایان بسیار متفاوت است. احتمالاً کارآمدترین نظام اتحادیه کارگری از آنِ سوئد و مشهورترین اتحادیۀ بین المللی در جهان نهضت همبستگی لهستان۱ است. اتحادیۀ وردی۲ در آلمان، که ۳میلیون عضو دارد، بزرگ ترین اتحادیۀ کارگری جهان است. اتحادیه های کارگری به حقوق، شرایط کار، امنیت شغلی و تعدیل نیرو توجه ویژه ای می کنند. چهار نوع اتحادیۀ کارگری معروف عبارت اند از اتحادیه های عمومی۳، اتحادیه های صنفی۴، اتحادیه های صنعتی۵، و اتحادیه های کارکنان دفتری۶. اتحادیه ها ممکن است به تشکیلاتی بزرگ تر وابسته باشند که با دولت مذاکره می کند، ازجمله کنگرۀ اتحادیه های کارگری۷ در بریتانیا، فدراسیون کارگران امریکا۸ و کنگرۀ سازمان های صنعتی۹ در امریکا. اعضای اتحادیه کارگری در محل کار خود نمایندۀ اتحادیۀ کارگران۱۰ را انتخاب می کنند تا نمایندۀ آنان و مشکلاتشان نزد کارفرمایان باشد. اتحادیه ها با کارفرمایان بر سر هرگونه اختلاف نظری مذاکره می کنند. هر دو طرف می توانند از هیئتی بی طرف مثل سازمان میانجیگری، حکمیت و مشاوره۱۱ برای رفع اختلاف دعوت کنند. روش دیگر اعتصاب اعضای اتحادیه است. در قارۀ اروپا، به خصوص فرانسه، جایی که سندیکالیسم۱۲ (پیروی از اصول اتحادیه صنفی) مؤثر بود، اقدام مستقیم به شکل اعتصاب عمومی علیه دولت، معمول تر از انگلیس بوده است. اتحادیه های کارگری می کوشند سهم بیشتری از سود کار اعضا را به کارگران اختصاص دهند، تا کارفرمایان و سهام داران. در علم اقتصاد، ثابت شده که در بازار آزاد، اتحادیه ای کارگری که حقوق ها را بالاتر از حقوق متوسط افزایش دهد، موجب بی کاری می شود. با این حال، در بسیاری از بازارهای کار که آزاد نیستند، هیچ ارتباط مستقیمی بین عضویت در یک اتحادیۀ کارگری و میزان بی کاری در صنعت یا اقتصاد وجود ندارد. اتحادیه های کارگری، نظیر صنف۱۳ صنعتگران، در زمان صنعتی شدن در قرن ۱۸ تشکیل شدند؛ اما اتحادیه های کارگری به صورت رسمی (یا قانونی) تا انقلاب صنعتی۱۴ در قرن ۱۹ در بریتانیا به وجود نیامدند. طبق قانون مصوب ۱۸۷۱ این اتحادیه ها کاملاً قانونی شناخته شدند. امروزه در اکثر کشورهای جهان اتحادیه های کارگری مختلف وجود دارد.
اِتّحادیه کارگری
سازمان تشکیلاتی کارگرانی که برای حمایت و دفاع از منافع اعضای خود تشکیل شده اند تا به شرایط کار بهتر دست یابند و مذاکرۀ گروهی با کارفرمایان را برعهده گیرند. در کشورهای مختلف دیدگاه های دولت نسبت به اتحادیه ها و اتحادیه ها نسبت به کارفرمایان بسیار متفاوت است. احتمالاً کارآمدترین نظام اتحادیه کارگری از آنِ سوئد و مشهورترین اتحادیۀ بین المللی در جهان نهضت همبستگی لهستان۱ است. اتحادیۀ وردی۲ در آلمان، که ۳میلیون عضو دارد، بزرگ ترین اتحادیۀ کارگری جهان است. اتحادیه های کارگری به حقوق، شرایط کار، امنیت شغلی و تعدیل نیرو توجه ویژه ای می کنند. چهار نوع اتحادیۀ کارگری معروف عبارت اند از اتحادیه های عمومی۳، اتحادیه های صنفی۴، اتحادیه های صنعتی۵، و اتحادیه های کارکنان دفتری۶. اتحادیه ها ممکن است به تشکیلاتی بزرگ تر وابسته باشند که با دولت مذاکره می کند، ازجمله کنگرۀ اتحادیه های کارگری۷ در بریتانیا، فدراسیون کارگران امریکا۸ و کنگرۀ سازمان های صنعتی۹ در امریکا. اعضای اتحادیه کارگری در محل کار خود نمایندۀ اتحادیۀ کارگران۱۰ را انتخاب می کنند تا نمایندۀ آنان و مشکلاتشان نزد کارفرمایان باشد. اتحادیه ها با کارفرمایان بر سر هرگونه اختلاف نظری مذاکره می کنند. هر دو طرف می توانند از هیئتی بی طرف مثل سازمان میانجیگری، حکمیت و مشاوره۱۱ برای رفع اختلاف دعوت کنند. روش دیگر اعتصاب اعضای اتحادیه است. در قارۀ اروپا، به خصوص فرانسه، جایی که سندیکالیسم۱۲ (پیروی از اصول اتحادیه صنفی) مؤثر بود، اقدام مستقیم به شکل اعتصاب عمومی علیه دولت، معمول تر از انگلیس بوده است. اتحادیه های کارگری می کوشند سهم بیشتری از سود کار اعضا را به کارگران اختصاص دهند، تا کارفرمایان و سهام داران. در علم اقتصاد، ثابت شده که در بازار آزاد، اتحادیه ای کارگری که حقوق ها را بالاتر از حقوق متوسط افزایش دهد، موجب بی کاری می شود. با این حال، در بسیاری از بازارهای کار که آزاد نیستند، هیچ ارتباط مستقیمی بین عضویت در یک اتحادیۀ کارگری و میزان بی کاری در صنعت یا اقتصاد وجود ندارد. اتحادیه های کارگری، نظیر صنف۱۳ صنعتگران، در زمان صنعتی شدن در قرن ۱۸ تشکیل شدند؛ اما اتحادیه های کارگری به صورت رسمی (یا قانونی) تا انقلاب صنعتی۱۴ در قرن ۱۹ در بریتانیا به وجود نیامدند. طبق قانون مصوب ۱۸۷۱ این اتحادیه ها کاملاً قانونی شناخته شدند. امروزه در اکثر کشورهای جهان اتحادیه های کارگری مختلف وجود دارد.
wikijoo: اتحادیه_کارگری