اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند ( به انگلیسی: Indian Ocean Rim - Association for Regional Cooperation یا IOR - ARC ) اساساً به عنوان ابتکار حاشیه اقیانوس هند شناخته می شد، یک سازمان بین المللی است که در سال ۱۹۹۷ با ابتکار هند و موریس آغاز به کار کرد. [ ۴] [ ۵]
تأسیس این سازمان در مارس ۱۹۹۵ در نشستی در کشور موریس که اکنون مقر این اتحادیه است، مورد تصویب قرار گرفت و بعداً در روزهای ۶و ۷ مارس ۱۹۹۷ رسماً آغاز به کار کرد. [ ۶]
اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند دارای ۱۹ کشور عضو از سه قاره آسیا، آفریقا و اقیانوسیه می باشد که بیش از ۲ میلیارد نفر جمعیت جهان و ۲۰٫۵ میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد. اهداف این سازمان مواردی همچون تقویت رشد پایدار و توسعه متوازن در منطقه و بین اعضای اتحادیه، تمرکز بر آن حوزه از همکاری های اقتصادی که حداکثر فرصت ها را برای منافع مشترک و منافع متقابل فراهم می کند و گسترش آزادسازی تجاری و حذف موانع موجود بر سر راه جریان های تجارت، سرمایه و فناوری در منطقه اقیانوس هند اعلام شده است. از لحاظ جغرافیایی، این اتحادیه وسعتی بیش از ۵/۲۰ میلیون کیلومتر مربع از سه قاره آسیا، آفریقا و اقیانوسیه را دربرگرفته و جمعیتی نزدیک به ۲ میلیارد نفر را در خود جای داده است. استرالیا، هند، ایران و آفریقای جنوبی از وسیع ترین کشورهای اتحادیه و هند، اندونزی، بنگلادش و ایران نیز از پرجمعیت ترین کشورهای اتحادیه مذکور به شمار می آیند.
اتحادیه همکاری های منطقه ای کشورهای حاشیه اقیانوس هند بر پایه بهبود و تسریع همکاری های اقتصادی و گردهمایی نمایندگان دولت، تجار و دانشگاه ها بنا شده و با در نظر گرفتن اصل چندجانبه گرایی در جهت گسترش تفاهم و همکاری سودمند دوجانبه از طریق اجماع نظر، نگرش تکاملی و عدم مداخله جویی تلاش کرده و اصولی را در مورد تمامی دول عضو به کار خواهد بست.
اهداف کلی اتحادیه مذکور نیز برپایه آزادسازی تجاری، تقویت همکاری های آموزشی، تکنولوژیکی و ایجاد تسهیلات تجاری و سرمایه گذاری با هدف تقویت روابط تجاری و اقتصادی بین کشورهای عضو تعریف شده است. مهم ترین پروژه های همکاری بین اعضا، ایجاد واحد حمایت از شیلات در خصوص همکاری در زمینه ماهیگیری و آبزیان، توسعه گردشگری، تشکیل شورای حمل و نقل دریایی، ایجاد مرکز علوم و انتقال فناوری است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتأسیس این سازمان در مارس ۱۹۹۵ در نشستی در کشور موریس که اکنون مقر این اتحادیه است، مورد تصویب قرار گرفت و بعداً در روزهای ۶و ۷ مارس ۱۹۹۷ رسماً آغاز به کار کرد. [ ۶]
اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند دارای ۱۹ کشور عضو از سه قاره آسیا، آفریقا و اقیانوسیه می باشد که بیش از ۲ میلیارد نفر جمعیت جهان و ۲۰٫۵ میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد. اهداف این سازمان مواردی همچون تقویت رشد پایدار و توسعه متوازن در منطقه و بین اعضای اتحادیه، تمرکز بر آن حوزه از همکاری های اقتصادی که حداکثر فرصت ها را برای منافع مشترک و منافع متقابل فراهم می کند و گسترش آزادسازی تجاری و حذف موانع موجود بر سر راه جریان های تجارت، سرمایه و فناوری در منطقه اقیانوس هند اعلام شده است. از لحاظ جغرافیایی، این اتحادیه وسعتی بیش از ۵/۲۰ میلیون کیلومتر مربع از سه قاره آسیا، آفریقا و اقیانوسیه را دربرگرفته و جمعیتی نزدیک به ۲ میلیارد نفر را در خود جای داده است. استرالیا، هند، ایران و آفریقای جنوبی از وسیع ترین کشورهای اتحادیه و هند، اندونزی، بنگلادش و ایران نیز از پرجمعیت ترین کشورهای اتحادیه مذکور به شمار می آیند.
اتحادیه همکاری های منطقه ای کشورهای حاشیه اقیانوس هند بر پایه بهبود و تسریع همکاری های اقتصادی و گردهمایی نمایندگان دولت، تجار و دانشگاه ها بنا شده و با در نظر گرفتن اصل چندجانبه گرایی در جهت گسترش تفاهم و همکاری سودمند دوجانبه از طریق اجماع نظر، نگرش تکاملی و عدم مداخله جویی تلاش کرده و اصولی را در مورد تمامی دول عضو به کار خواهد بست.
اهداف کلی اتحادیه مذکور نیز برپایه آزادسازی تجاری، تقویت همکاری های آموزشی، تکنولوژیکی و ایجاد تسهیلات تجاری و سرمایه گذاری با هدف تقویت روابط تجاری و اقتصادی بین کشورهای عضو تعریف شده است. مهم ترین پروژه های همکاری بین اعضا، ایجاد واحد حمایت از شیلات در خصوص همکاری در زمینه ماهیگیری و آبزیان، توسعه گردشگری، تشکیل شورای حمل و نقل دریایی، ایجاد مرکز علوم و انتقال فناوری است.
