اتحادیهٔ بین المللی مخابرات یا آی تی یو ( ITU ) یک سازمان بین المللی وابسته به سازمان ملل متحد است. این اتحادیه دومین اتحادیهٔ قدیمی پس از کمیسیون راین است. این اتحادیه وظیفهٔ قانون گذاری و نیز مدیریت فضای فرکانسی، تدوین استانداردهای تبادل داده و اطلاعات و همچنین کمک به رشد و توسعهٔ ارتباطات در سراسر جهان را بر عهده دارد. مقر این سازمان در ژنو سوئیس است.
در سال ۱۸۶۵ پس از اختراع تلگراف حدود بیست کشور اروپایی نهادی را تحت عنوان اتحادیهٔ بین المللی تلگراف تأسیس نمودند که نخستین مقررات بین المللی ارتباطات راه دور ( مخابرات ) در آن به تصویب رسید. این اتحادیه پس از کنفرانسی جهانی در مادرید اسپانیا به اتحادیهٔ بین المللی ارتباطات راه دور ( مخابرات ) یا همان ITU تغییر نام داد. پس از تأسیس سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۴۵، آی تی یو به نهادی وابسته به این سازمان تبدیل شد.
ITU از سه بخش تشکیل شده است:
• بخش استانداردسازی مخابرات
• بخش مخابرات رادیویی
• بخش توسعهٔ مخابرات
ریاست بخش ارتباطات رادیویی توسط کنفرانس مجمع عمومی چهارسالانهٔ آی تی یو انتخاب می شود. ریاست این بخش، افزون بر مسئولیت هماهنگی بین زیربخش های مختلف، به طور مستقیم مسئولیت ادارهٔ دفتر ارتباطات رادیویی را نیز بر عهده دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۶۵ پس از اختراع تلگراف حدود بیست کشور اروپایی نهادی را تحت عنوان اتحادیهٔ بین المللی تلگراف تأسیس نمودند که نخستین مقررات بین المللی ارتباطات راه دور ( مخابرات ) در آن به تصویب رسید. این اتحادیه پس از کنفرانسی جهانی در مادرید اسپانیا به اتحادیهٔ بین المللی ارتباطات راه دور ( مخابرات ) یا همان ITU تغییر نام داد. پس از تأسیس سازمان ملل متحد، در سال ۱۹۴۵، آی تی یو به نهادی وابسته به این سازمان تبدیل شد.
ITU از سه بخش تشکیل شده است:
• بخش استانداردسازی مخابرات
• بخش مخابرات رادیویی
• بخش توسعهٔ مخابرات
ریاست بخش ارتباطات رادیویی توسط کنفرانس مجمع عمومی چهارسالانهٔ آی تی یو انتخاب می شود. ریاست این بخش، افزون بر مسئولیت هماهنگی بین زیربخش های مختلف، به طور مستقیم مسئولیت ادارهٔ دفتر ارتباطات رادیویی را نیز بر عهده دارد.
