اتحادیهٔ ایبری اتحادیه دودمانی تاج های کاستیا و آراگون و پادشاهی پرتغال بود که بین سالهای ۱۵۸۰ و ۱۶۴۰ وجود داشت و شبه جزیره ایبری، و همچنین مستعمرات پرتغالی و اسپانیایی در خارج از شبه جزیره را تحت حکومت پادشاهان دودمان هابسبورگ اسپانیا - فلیپه دوم، فلیپه دوم و فلیپه چهارم - در آورد. این اتحاد نتیجه بحران جانشینی پرتغال و جنگ متعاقب آن بود. اتحادیه ۶۰ سال پایدار ماند و سرانجام در پی جنگ احیای پرتغال و استقرار دودمان براگانسا به عنوان خاندان پادشاهی تازه، پرتغال فروپاشید.
در پی این اتحادیه همهٔ نهادهای سیاسی و اقتصادی پرتغال اتحاد خود را حفظ کردند و تنها نقطهٔ تلاقی و اشتراک این اتحاد شخصی پادشاه بود. اتباع هر امپراتوری هم در دیگری بیگانه شناخته می شدند.
با مرگ سباستیندر ۱۵۷۸ میلادی، عمر دودمان اویش هم به سر آمد. پس از او کاردینال انریکه یکم ۷۰ ساله به جانشینی اش رسید. با مرگ انریکه میان مدعیان پادشاهی بحرانی پدیدآمد. سه نفر از جمله آنتونیو، دوشس کترینه و فلیپه دوم پادشاه اسپانیا، که همگی نوه های مانوئل اول بودند. در این میان آنتونیو خود را پادشاه خواند، گروهی از شورای حکومتی که پیشتر از فیلیپ دوم پشتیبانی کرده بودند، بدو پناه بردند. فیلیپ به پرتغال لشکر کشید و هواخواهان آنتونیو را شکست داد. او خود را با عنوان فلیپه یکم پادشاه پرتغال خواند و دودمان فلیپه را بنیاد نهاد. سپس آلبرشت هفتم را نایب السلطنه پرتغال نمود و در مادرید هم شورای پرتغال را برای دادن مشاوره بدو در امور مربوط به این کشور به راه انداخت.
پرتغال زیر پادشاهی فلیپه دوم و پسرش فلیپه سوم استقلال داخلی خود را حفظ نمود و اقتصاد، پول، دولت و قوانین پرتغال نیز پاس داشته شد.
ولی با پادشاهی فلیپه چهارم رویهٔ تازه ای پی گرفته شد. مالیات ها بر پرتغالیان افزایش یافت. از ارج بزرگان پرتغالی در کرتس خنرالس ( مجلس اسپانیا ) کاسته شد و اسپانیایی ها بسیاری از مشاغل پرتغال را اشغال کردند. فلیپه چهارم کوشید تا از قدرت بزرگان پرتغال بکاهد و این کشور را به صورت وفادار به خود درآورد. مجموعه ای از اختلافات دیگر نیز رخ داد. سرانجام مردمان پرتغال از ژان چهارم برای رسیدن به پادشاهی پشتیبانی کردند. جنگ احیای پرتغال برای کوتاه کردن دست اسپانیا آغاز شد. در آن زمان نیروهای زبده اسپانیا در مرزهای فرانسه درگیر بودند و بنابراین نتوانستند کمکی به اسپانیایی های مستقر در پرتغال برسانند. ژان چهارم پیروزی های قاطعی به دست آورد و به تقویت نیروها و مواضعش پرداخت. او روابط حسنه ای را با پادشاهی انگلستان آغازید. سپس کوشید با اسپانیا آشتی کند، ولی این کوشش ها تا زمان جانشینش آفونسوی ششم میسر نشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر پی این اتحادیه همهٔ نهادهای سیاسی و اقتصادی پرتغال اتحاد خود را حفظ کردند و تنها نقطهٔ تلاقی و اشتراک این اتحاد شخصی پادشاه بود. اتباع هر امپراتوری هم در دیگری بیگانه شناخته می شدند.
با مرگ سباستیندر ۱۵۷۸ میلادی، عمر دودمان اویش هم به سر آمد. پس از او کاردینال انریکه یکم ۷۰ ساله به جانشینی اش رسید. با مرگ انریکه میان مدعیان پادشاهی بحرانی پدیدآمد. سه نفر از جمله آنتونیو، دوشس کترینه و فلیپه دوم پادشاه اسپانیا، که همگی نوه های مانوئل اول بودند. در این میان آنتونیو خود را پادشاه خواند، گروهی از شورای حکومتی که پیشتر از فیلیپ دوم پشتیبانی کرده بودند، بدو پناه بردند. فیلیپ به پرتغال لشکر کشید و هواخواهان آنتونیو را شکست داد. او خود را با عنوان فلیپه یکم پادشاه پرتغال خواند و دودمان فلیپه را بنیاد نهاد. سپس آلبرشت هفتم را نایب السلطنه پرتغال نمود و در مادرید هم شورای پرتغال را برای دادن مشاوره بدو در امور مربوط به این کشور به راه انداخت.
پرتغال زیر پادشاهی فلیپه دوم و پسرش فلیپه سوم استقلال داخلی خود را حفظ نمود و اقتصاد، پول، دولت و قوانین پرتغال نیز پاس داشته شد.
ولی با پادشاهی فلیپه چهارم رویهٔ تازه ای پی گرفته شد. مالیات ها بر پرتغالیان افزایش یافت. از ارج بزرگان پرتغالی در کرتس خنرالس ( مجلس اسپانیا ) کاسته شد و اسپانیایی ها بسیاری از مشاغل پرتغال را اشغال کردند. فلیپه چهارم کوشید تا از قدرت بزرگان پرتغال بکاهد و این کشور را به صورت وفادار به خود درآورد. مجموعه ای از اختلافات دیگر نیز رخ داد. سرانجام مردمان پرتغال از ژان چهارم برای رسیدن به پادشاهی پشتیبانی کردند. جنگ احیای پرتغال برای کوتاه کردن دست اسپانیا آغاز شد. در آن زمان نیروهای زبده اسپانیا در مرزهای فرانسه درگیر بودند و بنابراین نتوانستند کمکی به اسپانیایی های مستقر در پرتغال برسانند. ژان چهارم پیروزی های قاطعی به دست آورد و به تقویت نیروها و مواضعش پرداخت. او روابط حسنه ای را با پادشاهی انگلستان آغازید. سپس کوشید با اسپانیا آشتی کند، ولی این کوشش ها تا زمان جانشینش آفونسوی ششم میسر نشد.
wiki: اتحادیه ایبری