اتحاد شخصی ( انگلیسی: Personal union ) ، ترکیبی از دو یا چند حکومت ( کشور ) است که دارای پادشاه یا فرمانروای مشترکی هستند در حالی که مرزها، قوانین و منافعشان از یکدیگر متمایز است. در مقابل، در حالت اتحاد حقیقی کشورهای دخیل تا حدودی از جمله در اشتراک برخی ارگان های حکومتی به یکدیگر مرتبط هستند. در فدراسیون یا حکومت متمرکز نیز خودمختاری دولت دو کشور را از یکدیگر جدا می سازد اما همچنان یک دولت مرکزی واحد در راس امور قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
لزومی بر موروثی بودن اتحاد شخصی وجود ندارد.
ایجاد یک اتحاد شخصی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برای مثال در صورتی که همسر یک پادشاه، تبدیل به ملکه حاکم کشور دیگری بشود، فرزند او پادشاهی هر دو کشور را به ارث می برد یا اگر پادشاه حاکم بر یک کشور سلطنت کشور دیگری را به ارث ببرد، تشکیل یک اتحاد شخصی می کند.
اتحاد شخصی همچنین می تواند مدون ( مانند اشاره واضح قانون اساسی کشورها برداشتن پادشاهی مشترک ) یا غیر مدون باشد. در شکل دوم اتحاد به راحتی می تواند از هم بپاشد ( مثلاً به سبب مرگ پادشاه اتحادی که دو کشور عضو آن دارای قوانین جانشینی مختلفی هستند ) .
از آنجایی که روُسای جمهور به طور معمول از بین شهروندان همان کشور انتخاب می شوند، مفهوم اتحاد شخصی تاکنون و تقریباً هرگز از یک پادشاهی به یک جمهوری منتقل نشده است. با این حال در یک نمونهٔ نادر رئیس جمهور فرانسه، به شکل مشترک با اسقف ناحیه اورخل اسپانیا، شاهزاده آندورا به حساب می آید تا فرانسه کم و بیش در گونه ای از اتحاد شخصی با سلطنت کشور همسایه، آندورا ( به صورت غیر موروثی ) قرار داشته باشد.
اتحاد شخصی با پادشاهی آلبانی ( ۱۹۴۳–۱۹۳۹ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های پادشاهی بوهم ( ۱۲۷۶–۱۲۶۰، ۱۳۰۷–۱۳۰۶، ۱۴۳۹–۱۴۳۸، ۱۴۵۷–۱۴۵۳ و ۱۹۱۸–۱۵۲۶ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های پادشاهی مجارستان ( ۱۴۳۹–۱۴۳۷، ۱۴۵۷–۱۴۴۴، و ۱۹۱۸–۱۵۲۶ )
• اتحاد شخصی با امپراتوری اسپانیا ( ۱۵۲۱–۱۵۱۹ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های هلند اتریش ( ۱۷۹۵–۱۷۱۴ )
• اتحاد شخصی با پادشاهی ناپل ( ۱۷۳۵–۱۷۱۴ ) ، پادشاهی ساردنی ( ۱۷۲۰–۱۷۱۴ ) ، پادشاهی سیسیل ( ۱۷۳۵–۱۷۲۰ ) ، دوک نشین پارما ( ۱۷۴۸–۱۷۳۵ ) ، دوک نشین ونیز ( ۱۸۰۵–۱۷۹۷ ) و پادشاهی لومباردی - ونیز ( ۱۸۵۹–۱۸۱۴ )
• اتحاد شخصی با پادشاهی اسلاوونیا ( ۱۸۶۸–۱۶۹۹ ) ، پادشاهی صربستان ( ۱۷۳۹–۱۷۱۸ ) ، پادشاهی گالیسیا و لودومریا ( ۱۹۱۸–۱۷۷۲ ) ، دوک نشین بوکُوینا ( ۱۹۱۸–۱۷۷۴ ) ، گالیسیای غربی ( ۱۸۰۹–۱۷۹۵ ) ، پادشاهی دالماسی ( ۱۸۰۵–۱۷۹۷ و ۱۹۱۸–۱۸۱۴ ) و بوسنی و هرزگوین ( ۱۹۱۸–۱۸۷۸/۱۹۰۸ )
... [مشاهده متن کامل]
لزومی بر موروثی بودن اتحاد شخصی وجود ندارد.
ایجاد یک اتحاد شخصی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برای مثال در صورتی که همسر یک پادشاه، تبدیل به ملکه حاکم کشور دیگری بشود، فرزند او پادشاهی هر دو کشور را به ارث می برد یا اگر پادشاه حاکم بر یک کشور سلطنت کشور دیگری را به ارث ببرد، تشکیل یک اتحاد شخصی می کند.
اتحاد شخصی همچنین می تواند مدون ( مانند اشاره واضح قانون اساسی کشورها برداشتن پادشاهی مشترک ) یا غیر مدون باشد. در شکل دوم اتحاد به راحتی می تواند از هم بپاشد ( مثلاً به سبب مرگ پادشاه اتحادی که دو کشور عضو آن دارای قوانین جانشینی مختلفی هستند ) .
از آنجایی که روُسای جمهور به طور معمول از بین شهروندان همان کشور انتخاب می شوند، مفهوم اتحاد شخصی تاکنون و تقریباً هرگز از یک پادشاهی به یک جمهوری منتقل نشده است. با این حال در یک نمونهٔ نادر رئیس جمهور فرانسه، به شکل مشترک با اسقف ناحیه اورخل اسپانیا، شاهزاده آندورا به حساب می آید تا فرانسه کم و بیش در گونه ای از اتحاد شخصی با سلطنت کشور همسایه، آندورا ( به صورت غیر موروثی ) قرار داشته باشد.
اتحاد شخصی با پادشاهی آلبانی ( ۱۹۴۳–۱۹۳۹ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های پادشاهی بوهم ( ۱۲۷۶–۱۲۶۰، ۱۳۰۷–۱۳۰۶، ۱۴۳۹–۱۴۳۸، ۱۴۵۷–۱۴۵۳ و ۱۹۱۸–۱۵۲۶ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های پادشاهی مجارستان ( ۱۴۳۹–۱۴۳۷، ۱۴۵۷–۱۴۴۴، و ۱۹۱۸–۱۵۲۶ )
• اتحاد شخصی با امپراتوری اسپانیا ( ۱۵۲۱–۱۵۱۹ )
• اتحاد شخصی با سرزمین های هلند اتریش ( ۱۷۹۵–۱۷۱۴ )
• اتحاد شخصی با پادشاهی ناپل ( ۱۷۳۵–۱۷۱۴ ) ، پادشاهی ساردنی ( ۱۷۲۰–۱۷۱۴ ) ، پادشاهی سیسیل ( ۱۷۳۵–۱۷۲۰ ) ، دوک نشین پارما ( ۱۷۴۸–۱۷۳۵ ) ، دوک نشین ونیز ( ۱۸۰۵–۱۷۹۷ ) و پادشاهی لومباردی - ونیز ( ۱۸۵۹–۱۸۱۴ )
• اتحاد شخصی با پادشاهی اسلاوونیا ( ۱۸۶۸–۱۶۹۹ ) ، پادشاهی صربستان ( ۱۷۳۹–۱۷۱۸ ) ، پادشاهی گالیسیا و لودومریا ( ۱۹۱۸–۱۷۷۲ ) ، دوک نشین بوکُوینا ( ۱۹۱۸–۱۷۷۴ ) ، گالیسیای غربی ( ۱۸۰۹–۱۷۹۵ ) ، پادشاهی دالماسی ( ۱۸۰۵–۱۷۹۷ و ۱۹۱۸–۱۸۱۴ ) و بوسنی و هرزگوین ( ۱۹۱۸–۱۸۷۸/۱۹۰۸ )
