ابیراهی نور ستاره
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه آزاد فارسی
اَبیراهی نور ستاره (aberration of starlight)
جابه جایی ظاهری هر ستاره از موقعیت حقیقی آن، در نتیجۀ ترکیب آثار ناشی از سرعت نور و سرعت گردش زمین به دور خورشید (حدود ۳۰ کیلومتر در ثانیه). ابیراهی را جیمز برَدلی۱، اخترشناس انگلیسی، در ۱۷۲۸ کشف کرد و نخستین گواه رصدی بر گردش زمین به دور خورشید بود. طی یک سال، موقعیت ظاهری هر ستاره گِرد موقعیت حقیقی آن مسیری منحنی دارد. هرگاه ستاره در دایرة البروج۲ نباشد، این منحنی بیضی شکل، و وقتی در دایرة البروج باشد، به شکل خط است و چنین می نماید که ستاره روی آن خط رفت و برگشت می کند. این منحنی، در قطب های دایرة البروجی۳، دایره شکل است. از آن جا که ابیراهی به نسبتِ میان سرعت نور و سرعت زمین بستگی دارد، تعیین «ثابت ابیراهی۴» شیوه ای برای برآورد مقدار تقریبی یکی از این دو سرعت، در صورت معلوم بودن دیگری، فراهم می کند.
جابه جایی ظاهری هر ستاره از موقعیت حقیقی آن، در نتیجۀ ترکیب آثار ناشی از سرعت نور و سرعت گردش زمین به دور خورشید (حدود ۳۰ کیلومتر در ثانیه). ابیراهی را جیمز برَدلی۱، اخترشناس انگلیسی، در ۱۷۲۸ کشف کرد و نخستین گواه رصدی بر گردش زمین به دور خورشید بود. طی یک سال، موقعیت ظاهری هر ستاره گِرد موقعیت حقیقی آن مسیری منحنی دارد. هرگاه ستاره در دایرة البروج۲ نباشد، این منحنی بیضی شکل، و وقتی در دایرة البروج باشد، به شکل خط است و چنین می نماید که ستاره روی آن خط رفت و برگشت می کند. این منحنی، در قطب های دایرة البروجی۳، دایره شکل است. از آن جا که ابیراهی به نسبتِ میان سرعت نور و سرعت زمین بستگی دارد، تعیین «ثابت ابیراهی۴» شیوه ای برای برآورد مقدار تقریبی یکی از این دو سرعت، در صورت معلوم بودن دیگری، فراهم می کند.
wikijoo: ابیراهی_نور_ستاره
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید