ابیت اللعن. [ اَ ب َ تَل ْ ل َ ] ( ع جمله فعلیه دعایی )کلامی است که عرب در جاهلیت در تحیت ملوک گفتندی و معنی : سر باززنی از امری که موجب لعن و نفرین گردد.
