ابیان
لغت نامه دهخدا
ابیان. [ اَ ب َ ] ( ع ص ) مرد سرباززننده. کاره. || مردی که ناخوش دارد طعام را. || مردی که ناخوش دارد زن فرومایه را. ج ، اِبیان.
ابیان. [ اِب ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اَبی و اَبَیان.
ابیان. [ اَب ْ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ بَیِّن ، بمعنی فصیح.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید