ابیاری قطره ای

این روش در دهه ۵۰ ترویج شد و سطوح بزرگی با این روش آبیاری شدند ولی مزایا و معایب این روش به مرور زمان مشخص شد.
هزینه های زیاد و تکنیک های نسبتاً پیشرفته این روش و نمک ها و مواد جامد معلق در آب های ایران ( که سبب گرفتگی قطره چکان ها می شوند ) از معایب آبیاری قطره ای بوده و باعث شده که کشاورزان با دقت و تحقیقات بیشتری از این روش آبیاری استفاده کنند.
مهمترین تفاوت آبیاری قطره ای با سایر روش های آبیاری در این است که بین تبخیر - تعرق و مقدار آبی که باید به زمین داده شود، در یک دوره زمانی محدود ( ۲۴ تا ۷۲ ساعت ) توازن برقرار می شود. این امر باعث می شود با توجه به محدود بودن میزان آب در دسترس، بیشترین بهره وری از آب انجام پذیرد.
از آنجاکه سیستم های آبیاری موضعی/قطره ای ثابت هستند، خودکار کردن بسیاری از آن ها آسان است. این سیستم ها برای مدیران آبیاری که قصد اختلاط کود و آب ( کود آبیاری ) را درون سیستم آبیاری دارند، مناسب هستند.
تجهیزات آبیاری قطره ای معمولاً شامل موارد زیر است:
• منبع آب
• ایستگاه کنترل مرکزی ( شامل ایستگاه پمپاژ و ایستگاه فیلتراسیون ) که خود ایستگاه پمپاژ شامل پمپ و متعلقات آن است
• ایستگاه فیلتراسیون نیز از فیلتر سیکلون یا فیلتر شن ( بسته به نوع منبع آب برداشتی، یکی از این دو نوع فیلتر استفاده می شود. فیلتر سیکلون یا هیدروسیکلون برای چاه های آب، و فیلتر شن برای استخرهای ذخیره آب می باشد )
• تانک کود
• فیلتر توری یا دیسکی
• لوله اصلی
• لوله آبرسانی
• لوله های جانبی یا لوله های فرعی ( لاترال ها )
• قطره چکان و اتصالات لازم
به دلیل نحوه خاص آب رسانی در سیستم آبیاری قطره ای، گاهی روش های سنتی کوددهی سطحی آزادشونده به مرور زمان، غیرموثر هستند، به همین دلیل گاهی در سیستم های آبیاری قطره ای کودهای شیمیایی مخلوط و حل شده و به سیستم اعمال می شوند. به این روش کوددهی و آبرسانی همزمان شیمیاری یا آبیاری شیمیایی گفته می شود. در بعضی موارد تا ۹۵٪ صرفه جویی در مصرف کود گزارش شده است.