ابات هوارد هافمن ( ۳۰ نوامبر ۱۹۳۶– ۱۲ آوریل ۱۹۸۹ ) معروف به ابی هافمن، یک فعال سیاسی و اجتماعی آمریکایی بود که بنیانگذار حزب بین المللی جوانان ( «ییپی ها» ) بود. او همچنین یکی از طرفداران اصلی جنبش قدرت گل بود.
... [مشاهده متن کامل]
هافمن با اتهام توطئه و دامن زدن به شورش به دلیل نقش خود در اعتراضاتی که منجر به درگیری خشونت آمیز با پلیس در طی کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۶۸ شد، به همراه جری روبین، دیوید دلینگر، تام هایدن، رنی دیویس، جان فروینز و لی وینر و بابی سیل دستگیر محاکمه شد. این گروه در مجموع به عنوان «هشت شیکاگو» شناخته می شدند. وقتی دادستانی Seale از سایرین جدا شد، آنها به شیکاگو هفت معروف شدند. تجدیدنظر در احکام آنها در حالی که متهمان ابتدا به قصد تحریک شورش محکوم شدند، لغو شد.
هافمن فعالیت خود را تا دهه ۱۹۷۰ ادامه داد و همچنان نمادی از جنبش ضد جنگ و دوران ضد فرهنگ است. وی در سال ۱۹۸۹ و در ۵۲ سالگی، با مصرف بیش از حد فنوباربیتال خودکشی نمود.
هافمن ۳۰ نوامبر ۱۹۳۶ در وورستر، ماساچوست، در فلورانس ( شانبرگ ) و جان هافمن متولد شد. هافمن در یک خانوار طبقه متوسط یهودی بزرگ شده بود و دارای دو خواهر و برادر کوچکتر بود. وی در دوران کودکی در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ عضوی از آنچه «نسل انتقالی بین بیتنیک ها و هیپیها» توصیف شده بود، بود. او دوران کودکی خود را «بت پرست» و دهه ۱۹۴۰ را «زمان بسیار خوبی برای بزرگ شدن» توصیف کرد.
در طول دوران مدرسه، او به عنوان یک مزاحم شناخته شد که دعوا را شروع می کرد، شوخی می کرد، اموال مدرسه را خراب می کرد و با نام کوچک به معلمان مراجعه می کرد. در سال دوم، هافمن از دبیرستان کلاسیک، یک دبیرستان دولتی که اکنون در Worcester تعطیل است، اخراج شد. به عنوان یک ملحد، هافمن مقاله ای نوشت و اعلام کرد که: «خدا احتمالاً نمی توانست وجود داشته باشد، زیرا اگر چنین بود، هیچ رنجی در جهان وجود نخواهد داشت. » معلم عصبانی کاغذ را پاره کرد و او را «یک پانک کمونیست» خواند. هافمن روی معلم پرید و شروع به درگیری با او کرد تا اینکه مهار شد و از مدرسه برکنار شد. در ۳ ژوئن ۱۹۵۴، هافمن ۱۷ ساله برای اولین بار به جرم رانندگی بدون گواهینامه دستگیر شد. وی پس از اخراج، در آکادمی Worcester حضور یافت و در سال ۱۹۵۵ فارغ التحصیل شد. هافمن در دهه ۱۹۵۰ رفتارهای زیادی مانند نوجوانان سرکش مانند موتور سواری، کت چرمی پوشیدن و آرایش موی دم اسبی انجام داد.
... [مشاهده متن کامل]
هافمن با اتهام توطئه و دامن زدن به شورش به دلیل نقش خود در اعتراضاتی که منجر به درگیری خشونت آمیز با پلیس در طی کنوانسیون ملی دموکراتیک ۱۹۶۸ شد، به همراه جری روبین، دیوید دلینگر، تام هایدن، رنی دیویس، جان فروینز و لی وینر و بابی سیل دستگیر محاکمه شد. این گروه در مجموع به عنوان «هشت شیکاگو» شناخته می شدند. وقتی دادستانی Seale از سایرین جدا شد، آنها به شیکاگو هفت معروف شدند. تجدیدنظر در احکام آنها در حالی که متهمان ابتدا به قصد تحریک شورش محکوم شدند، لغو شد.
هافمن فعالیت خود را تا دهه ۱۹۷۰ ادامه داد و همچنان نمادی از جنبش ضد جنگ و دوران ضد فرهنگ است. وی در سال ۱۹۸۹ و در ۵۲ سالگی، با مصرف بیش از حد فنوباربیتال خودکشی نمود.
هافمن ۳۰ نوامبر ۱۹۳۶ در وورستر، ماساچوست، در فلورانس ( شانبرگ ) و جان هافمن متولد شد. هافمن در یک خانوار طبقه متوسط یهودی بزرگ شده بود و دارای دو خواهر و برادر کوچکتر بود. وی در دوران کودکی در دهه های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ عضوی از آنچه «نسل انتقالی بین بیتنیک ها و هیپیها» توصیف شده بود، بود. او دوران کودکی خود را «بت پرست» و دهه ۱۹۴۰ را «زمان بسیار خوبی برای بزرگ شدن» توصیف کرد.
در طول دوران مدرسه، او به عنوان یک مزاحم شناخته شد که دعوا را شروع می کرد، شوخی می کرد، اموال مدرسه را خراب می کرد و با نام کوچک به معلمان مراجعه می کرد. در سال دوم، هافمن از دبیرستان کلاسیک، یک دبیرستان دولتی که اکنون در Worcester تعطیل است، اخراج شد. به عنوان یک ملحد، هافمن مقاله ای نوشت و اعلام کرد که: «خدا احتمالاً نمی توانست وجود داشته باشد، زیرا اگر چنین بود، هیچ رنجی در جهان وجود نخواهد داشت. » معلم عصبانی کاغذ را پاره کرد و او را «یک پانک کمونیست» خواند. هافمن روی معلم پرید و شروع به درگیری با او کرد تا اینکه مهار شد و از مدرسه برکنار شد. در ۳ ژوئن ۱۹۵۴، هافمن ۱۷ ساله برای اولین بار به جرم رانندگی بدون گواهینامه دستگیر شد. وی پس از اخراج، در آکادمی Worcester حضور یافت و در سال ۱۹۵۵ فارغ التحصیل شد. هافمن در دهه ۱۹۵۰ رفتارهای زیادی مانند نوجوانان سرکش مانند موتور سواری، کت چرمی پوشیدن و آرایش موی دم اسبی انجام داد.
