ابگر پنجم

ابگر پنجم در سال ۴۷ میلادی مخالفان گودرز اشکانی از امپراتور روم تقاضا کردند تا امکانات بازگشت مهرداد، شاهزادۀ اشکانی مقیم رم را برای به دست آوردن تاج و تخت فراهم آورد. کلاودیوس با این پیشنهاد موافقت کرد و کاسیوس حکمران رومی شام ماموریت یافت تا مهرداد را تا فرات همراهی کند. در سال ۴۹ سپاه روم در زوگما، در کرانۀ فرات، به انتظار ورود هواداران مهرداد متوقف شد. اما او سرانجام به توطئۀ اَبگر پنجم در اجرای برنامه اش ناکام می شود. نامه ابگر به مسیح مشهور است. بنابر روایت، فرستادگان ابگر هنگامی به اورشلیم می رسند، که مسیح در راه تصلیب بود و اینان فقط موفق می شوند، تا دستمالی را که به آن عرق پیشانی مسیح پاک شده بود برای ابگر همراه ببرند. ابگر که از مدتی طولانی از بیماری مزمنی رنج می برد، در نامه ای از مسیح می خواهد که به ادسا رفته و بیماری او را شفا بخشد. مسیح که در حال عروج بود، پاسخ می دهد که یکی از حواریونش را برای معالجۀ او خواهد فرستاد. سپس تومای حواری شخصی به نام ادای را برای شفا بخشیدن ابگر و همچنین ترویج عیسویت به ادسا می فرستد. ادای اَبگر را شفا می بخشد. سپس مردم شهر به مسیحیت روی می آورند و معبدها را می بندند، بعد از این، ابگر در مقام پادشاه ارمنستان، امپراتور روم را دعوت به دین مسیح می کند و از او می خواهد تا همۀ یهودیانی را که در تصلیب حضرت مسیح دست داشته اند به مجازات برساند. او همچنین از دربار ایران نیز گرویدن به مسیح را خواستار می شود، اما هنوز پاسخ نامه اش را دریافت نکرده، در سال ۲۸ سلطنتش درمی گذرد. بنای ادسا را نیز به ابگر نسبت می دهند. ظاهراً در زمان ابگر، مسیحیت در قلمرو اسروئنه گسترش می یابد و از ادسا، پایتخت این شاهک نشین، به ارمنستان راه می یابد.