ابگر دوم

ابگر دوم مشهور به اَریَمنِس، جانشین ابگر اول (۶۸ تا ۵۳ پ م). ابگر دوم در سال ۶۱، پس از پیروزی های پُمپِه امپراتور روم در آسیا با رومی ها متحد شد و به پاداش عبوردادن سپاهیان روم به بین النهرین در حکومت خود ابقاء شد. او پس از بازگشت پمپه به رم، چون نیروی اشکانیان را نیرومند تر یافت جانب ارد را گرفت. نقش این ابگر در رابطه اش با رومی ها خیلی مغشوش است. در حالی که پردازندگان به جنگ ارد اشکانی با کراسوس رومی ابگر را جاسوس اشکانیان می دانند، پلوتارک ابگر را، که در بین النهرین راهنمای کراسوس بود، مردی محیل و طرفدار اشکانیان قلمداد می کند که باعث شکست کراسوس در ششم ماه مه ۵۳پ م شد. کراسوس در حال آماده سازی خود برای جنگ با ارد اشکانی بود که ابگر، از سوی سورن سردار اشکانی برای گمراه ساختن کراسوس به اردوی او رفت. در نتیجه کراسوس به سختی از سورن شکست خورد. اشکانیان ابگر دوم را ظاهرا به خاطر ارتباطش با رومی ها در سال ۵۳ از حکومت برداشتند.