ابچر

آبچر: صفت، چراغ کننده در آب.
( صدری افشار، غلامحسین، فرهنگ فارسی معاصر )

آبچر:/ābčar، اسم/ چرای گله در زمین شخص دیگر با پرداخت حق علف چر.
( صدری افشار، غلامحسین، فرهنگ فارسی معاصر )

آبچَر: آبخورگاه گله.
نمونه: واز چپ به میدان مشاع پاوال گله و آبچر. ( کلیدر. ج۱۰ص۲۷۱۱ ) محمدجعفر نقوی

آبچَر/ �bch�r :محل آبنوشی احشام
مانند: پس از آبچر، گوسفند سنگین می شود و میل خسبیدن دارد.
کلیدر
محمود دولت آبادی
واژه آبچر، جزء گویش مردمان دولت آباد سبزوار است.

محل آبنوشی احشام
از واژه نامه ی رمان کلیدر اثر محمود دولت آبادی

پرنده ای افسانه ای از خانواده درناها . پرنده افسانه ای نگهبان جشمه های آب .