ابویاسر بدلیسی

[ویکی فقه] بِدْلیسی ، ابویاسر عمار بن یاسر بن مطر بن سحاب ، عارف سده ۶ق /۱۲م ، مشهور به عمار یاسر بدلیسی و ملقب به ضیاءالدین می باشد.
تاریخ ولادت و زادگاه او دانسته نیست ، اما با توجه به نسبت «بدلیسی »، به احتمال در بدلیس (ه م ) زاده شده است .عمار یاسر از شاگردان و تربیت یافتگان شیخ ابونجیب ضیاءالدین سهروردی (د ۵۶۳ ق /۱۱۶۸م ) بود.او پس از طی مراحل سیر و سلوک نزد ابونجیب ، از خلفای او شد، تا آن جا که در نیمه دوم سده ۶ق در شمار مشایخ بزرگ به حساب می آمد.
شاگردان
نجم الدین کبری (د ۶۱۸ ق /۱۲۲۱م )، عارف بزرگ و بنیان گذار طریقه کبرویه ، از جمله مریدان او بود که پس از بهره جستن از بابافرج تبریزی (ه م )، جهت تکمیل و کسب بیشتر معرفت (ح ۵۸۰ ق /۱۱۸۴م ) به خدمت عمار یاسر بدلیسی رسید، به سلک ارادتمندان او درآمد و از او خرقه تبرک دریافت کرد. نجم الدین کبری در کتاب فوائح الجمال از او به بزرگی یاد کرده است .
از دیدگاه دیگران
جامی بدلیسی را بسیار ستوده ، و در وصف او گفته است : «در تکمیل ناقصان و تربیت مریدان و کشف وقایع ایشان ، کمال تمام داشته است » و نیز محمد نوربخش او را «ولی مرشد» عالم به «علوم ظاهر و باطن » و یکی از اولیای زمان خودش خوانده است . شیخ عمار یاسر، در بدلیس وفات یافت و در همان جا نیز به خاک سپرده شد.
وفات
...