ابوکان

لغت نامه دهخدا

ابوکان. [ اَ ] ( اِخ ) ابن دواخان بن براق خان بن ییسون دوابن موتوکان بن جغتای بن چنگیز. پدر ییسون تیمور و جهانگشای. رجوع به حبیب السیر ج 2 ص 30 و 31 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس