ابوهِلال عَسکری، حسن بن عبدالله ( ـ۳۹۵ق)
فیلسوف، ادیبِ منتقد، و شاعر عربی نویس ایرانی. در عسکر مُکرَّمِ اهواز به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در بصره و بغداد گذراند. خود را از نوادگان ساسانیان می خواند. کارش جامه فروشی بود و به سختی روزگار می گذرانید. مشهورترین اثر او کتاب الصناعتین الکتابه و الشعر است. نقد ادبی را به حوزۀ علم بلاغت کشاند. از دیگر آثارش: دیوان المعانی؛ جمهرة الامثال (مجموعه ای از ضرب المثل های کهن)؛ دیوان شعر؛ کتاب الاوائل (حاوی نخستین رخدادها در عرصۀ ادبیات)؛ شرح دیوان ابن محجن ثقفی.
فیلسوف، ادیبِ منتقد، و شاعر عربی نویس ایرانی. در عسکر مُکرَّمِ اهواز به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را در بصره و بغداد گذراند. خود را از نوادگان ساسانیان می خواند. کارش جامه فروشی بود و به سختی روزگار می گذرانید. مشهورترین اثر او کتاب الصناعتین الکتابه و الشعر است. نقد ادبی را به حوزۀ علم بلاغت کشاند. از دیگر آثارش: دیوان المعانی؛ جمهرة الامثال (مجموعه ای از ضرب المثل های کهن)؛ دیوان شعر؛ کتاب الاوائل (حاوی نخستین رخدادها در عرصۀ ادبیات)؛ شرح دیوان ابن محجن ثقفی.