ابوفِراس حَمْدانی، حارث بن سعید (۳۲۰ـ۳۵۷ق)
شاعر و دولتمرد عرب. از مشاهیر دربار سیف الدولۀ حمدانی و حامی متنبّی بود. در ۳۳۶ق حاکم مَنبِج شد و با بیزانس جنگید. دو بار به اسارت افتاد؛ بار اول در ۳۴۸ق که گریخت و بار دوم در ۳۵۱ق که چهار سال در اسارت ماند و سرانجام در شورش علیه جانشین سیف الدوله کشته شد. رومیّات وی، که در زمان اسارت سروده، خطاب به سیف الدوله و تقاضای پرداخت فدیه برای رهایی از بند رومیان است. اثر معروف وی قصیده ای بلند در ستایش حمدانیان، و شاهکارش اُرجوزۀ مُزدَوجه است. اشعاری نیز در تبلیغ تشیّع، نکوهش عباسیان و ستایش علویان گفته است.
شاعر و دولتمرد عرب. از مشاهیر دربار سیف الدولۀ حمدانی و حامی متنبّی بود. در ۳۳۶ق حاکم مَنبِج شد و با بیزانس جنگید. دو بار به اسارت افتاد؛ بار اول در ۳۴۸ق که گریخت و بار دوم در ۳۵۱ق که چهار سال در اسارت ماند و سرانجام در شورش علیه جانشین سیف الدوله کشته شد. رومیّات وی، که در زمان اسارت سروده، خطاب به سیف الدوله و تقاضای پرداخت فدیه برای رهایی از بند رومیان است. اثر معروف وی قصیده ای بلند در ستایش حمدانیان، و شاهکارش اُرجوزۀ مُزدَوجه است. اشعاری نیز در تبلیغ تشیّع، نکوهش عباسیان و ستایش علویان گفته است.