ابوغطیف

لغت نامه دهخدا

ابوغطیف. [ اَ غ ُ طَ ] ( اِخ ) محدّث است.

ابوغطیف. [ اَ غ ُ طَ ] ( اِخ ) حارث بن غطیف یا غطیف بن حارث. صحابی است.

ابوغطیف. [ اَ غ ُ طَ ] ( اِخ ) هذلی. محدث است.

پیشنهاد کاربران

بپرس