ابوعنان
لغت نامه دهخدا
ابوعنان. [ اَ ع ِ ] ( اِخ ) فارس بن ابی الحسن. یازدهمین از ملوک بنی مرین بمراکش. هنگامی که پدر او ابوالحسن در اندلس شکست خورد و آوازه افتاد که وی کشته شده است ابوعنان که در این وقت والی الجزایر بود متوجه فاس گشته و به سال 749 هَ. ق. بر تخت پدر نشست. سپس ابوالحسن بازگشت و پسر از سپردن تاج و تخت به پدر سرباز زد و میان آندو دو سال محاربات پیوست و در سال 752 ابوالحسن وفات یافت و ابوعنان بی منازعی سلطان مراکش گشت و سپس بنی زیان بملک او تاختند و جزایر و تونس را متصرف گشتند و او با آنان جنگ کرد و غالب آمد و املاک مغصوبه از ایشان مسترد داشت و در سال 759 هَ. ق. درگذشت.
ابوعنان. [ اَ ع ِ ] ( اِخ ) فروخ. او از عباس و ابوحباب از او روایت کند.
ابوعنان. [اَ ع ِ] ( اِخ ) ملک مغرب. او راست : الدرة السنیة و الوسیلة النبویة. رجوع به ابوعنان فارس شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید