ابوعلی فارمَدی، فضل بن محمّد ( ۴۰۲ـ نیشابور ۴۷۷ق)
از رجال صوفیه و از بزرگان عرفا. در روستای فارْمَد، از نواحیِ طوس به دنیا آمد. در نیشابور به تحصیل علم پرداخت، و در همان جا در خانقاه ابوالقاسم قشیری، به سلوک مشغول شد. پس از چندی به شیخ ابوالقاسم گرگانی پیوست و دختر او را به همسری گرفت. در عنفوان جوانی، مورد توجه و تشویق ابوسعید ابی الخیر قرار گرفت. با شیخ ابوالحسن خرقانی نیز ارتباط داشت. سرانجام به مقام شیخ الشیوخیِ تمام خراسان نایل شد.
از رجال صوفیه و از بزرگان عرفا. در روستای فارْمَد، از نواحیِ طوس به دنیا آمد. در نیشابور به تحصیل علم پرداخت، و در همان جا در خانقاه ابوالقاسم قشیری، به سلوک مشغول شد. پس از چندی به شیخ ابوالقاسم گرگانی پیوست و دختر او را به همسری گرفت. در عنفوان جوانی، مورد توجه و تشویق ابوسعید ابی الخیر قرار گرفت. با شیخ ابوالحسن خرقانی نیز ارتباط داشت. سرانجام به مقام شیخ الشیوخیِ تمام خراسان نایل شد.