اَبوعلی رودباری، احمد بن محمّد ( ـ مصر ۳۲۲ق)
از مشایخ صوفیه و از عارفان ایرانی. در رودبار متولد شد و گویا نسبش با شش واسطه، به انوشیروان ساسانی، می رسید. ساکن بغداد بود و شنیدن مجلسی از سخنان جنید، او را برانگیخت که ترک منصب و مال و منال گوید و به جست وجوی حقیقت بپردازد. اگرچه به درستی دانسته نیست که دورۀ تحصیل او پیش از این واقعه بوده است یا پس از آن، معلوم است که در فقه و ادبیات و حدیث، به ترتیب محضر ابوالعباس بن سریج و ثعلب و ابراهیم حربی را دریافته است. در تصّوف درشمار اصحاب جنید بود و صحبت ابوالحسین نوری و جنید بغدادی و ابوحمزه و حسن مسوحی و دیگر مشایخ این طبقه را دریافت. در شام نیز با ابن جلاء صحبت داشت. گویند هیچ کس چون او علوم شریعت و طریقت و حقیقت را جمع نکرده است. سرانجام در مصر ساکن و شیخ الشیوخ صوفیان آن دیار شد.
از مشایخ صوفیه و از عارفان ایرانی. در رودبار متولد شد و گویا نسبش با شش واسطه، به انوشیروان ساسانی، می رسید. ساکن بغداد بود و شنیدن مجلسی از سخنان جنید، او را برانگیخت که ترک منصب و مال و منال گوید و به جست وجوی حقیقت بپردازد. اگرچه به درستی دانسته نیست که دورۀ تحصیل او پیش از این واقعه بوده است یا پس از آن، معلوم است که در فقه و ادبیات و حدیث، به ترتیب محضر ابوالعباس بن سریج و ثعلب و ابراهیم حربی را دریافته است. در تصّوف درشمار اصحاب جنید بود و صحبت ابوالحسین نوری و جنید بغدادی و ابوحمزه و حسن مسوحی و دیگر مشایخ این طبقه را دریافت. در شام نیز با ابن جلاء صحبت داشت. گویند هیچ کس چون او علوم شریعت و طریقت و حقیقت را جمع نکرده است. سرانجام در مصر ساکن و شیخ الشیوخ صوفیان آن دیار شد.