ابوعلی بن سینا

مکان زادن و رشد ابن سینا در مناطق شرقی ایران بوده که زبان رایج در آن فارسی بوده است.
بسیاری از اشعار ابن سینا به زبان فارسی است.
ابن سینا علاوه بر آثار عربی، نوشته هایی به فارسی نیز داشته است، مانند رساله �دانش نامه علایی� که برای علاءالدوله نوشته شد.
با اینکه بیشتر آثار علمی اش به زبان عربی نوشته شده ( زبان علمی رایج آن زمان ) ، اما شواهد زبانی و جغرافیایی نشان می دهد که او فارسی زبان بوده است.
در کتاب Encyclopedia of Islam بر اساس تحقیقات تیری بیانکویس - کلیفورد ادموند باسورث - امری یوهانس ون دنزل همگی زبان مادری این سینا را فارسی دانسته اند ( in Afshana, his mother's home, near Bukhara. His native language was Persian )

برای یادسپاری آسانتر می توان با کلمات بازی کرد و داستان ساخت. عامل بعضی از امراض درونی و بعضی از امراض بیرونی است امراض درونی را بوعلی سینا در کتاب قانون ( بدن ) آورده است اما امراض بیرونی را ابوریحان بیرونی در کتاب قانون ( مسعودی: سعادتمندی ) آورده است. امراض بیرونی باعث می شود انسان احساس سعادتمندی نداشته باشد برای همین اسم قانون بیرونی را که باعث سعادتمندی انسان می شود قانون مسعودی گذاشتند تفریح و تفرج امراض بیرونی را ازبین می برد برای همین ابوریحان بیرونی به سفر هندوستان رفت . واقعا می گویند بیرونی در جریان لشکرکشی های محمود غزنوی به هند امکان یافت که به این سرزمین برود، زبان هندی فراگیرد و دربارهٔ اوضاع هند پژوهش کند که فراوردهٔ این پژوهش، کتاب هندشناسی اوست. کتاب او که تَحقیق مالِلهِند نام دارد به کتاب الهند نیز شهرت دارد از مراجع مهم هندشناسی بشمار می رود.