ابوعروه
لغت نامه دهخدا
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ )مردی جهوری الصوت که به بلندی صیحه او مثل زدندی.
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) او از عمروبن شعیب و از او خلف بن غالب روایت کرده است. ( الکنی للبخاری ).
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) جریر. از او سلیمان بن بلال حدیث کند.
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) حسن بن عبیداﷲ. صاحب ابراهیم نخعی. از روات حدیث است.
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ )السباع. رجوع به ابوعروه مردی جهوری الصوت... شود.
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) قاسم بن مخیمره. از روات حدیث است.
ابوعروه. [اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) معمربن راشد. از روات حدیث است.
ابوعروه. [ اَ ع ُ وَ ] ( اِخ ) موسی بن میسرة الدیلی. از وی ابوادریس روایت کند.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید