ابوعدی

لغت نامه دهخدا

ابوعدی. [ اَ ع َ دی ی ] ( ع اِ مرکب ) کیک. برغوث. ( المزهر ). ابووثاب. ابوطامر. قذّه. || بچه شیر. شبل.

ابوعدی. [ اَ ع َ دی ی ] ( اِخ ) صحابی است.

ابوعدی. [ اَ ع َ دی ی ] ( اِخ ) ابراهیم. والد محمدبن ابی عدی. از روات حدیث است.

ابوعدی. [ اَ ع َ دی ی ] ( اِخ )ارطاةبن المنذر الحمص السکونی. از روات حدیث است.

ابوعدی. [ اَ ع َ دی ی ] ( اِخ ) زبیربن عدی کوفی. از روات است و قاضی ری بود.

ابوعدی. [ اَ ع َدی ی ] ( اِخ ) یمان بن عدی حضرمی. از روات حدیث است.

پیشنهاد کاربران

بپرس