ابوعبدالله ابن قاسم

[ویکی فقه] اِبْن ِ قاسِم ، ابوعبدالله عبدالرحمان بن قاسم بن خالد بن جُنادَة عُتَقی (د صفر ۱۹۱/ دسامبر ۸۰۶)، یکی از شاخص ترین شاگردان مالک بن انس می باشد.
او از موالی منتسب به «عُتَقا» بود و این لقب به جماعتی از قبایلی چند اطلاق می شد که در زمان رسول اکرم صلی الله علیه و آله بر آن حضرت تعرض کرده ، اسیر و سپس به دست آن بزرگوار آزاد شده بودند. او در رَمله فلسطین زاده شد. اگر چه در تاریخ تولد وی اقوال متفاوت است ، اما سال ۱۳۲ق (در حد ضعیف تری ۱۲۸ق ) را می توان صحیح تر انگاشت (برای تواریخ مختلف به این منابع رجوع کنید ). پدرش دیوانی ِ صاحب مقامی بود که پس از مرگ ، ماترکی جهت فرزندش به جای گذارد و ابن قاسم آن را در راه طلب علم و سفرهایی چند برای استفاده از محضر مالک صرف کرد.
اساتید
ابن قاسم مدت ۲۰ سال نزد مالک دانش اندوخت . وی افزون بر مالک نزد استادان دیگری نیز چون ابن ابی حازم ، ابن ماجشون ، ابومسعود ابن اَشْرَس و بکر بن مضر به آموختن فقه و حدیث پرداخت .
شاگردان
افرادی چون حارث بن مسکین ، ابن عبدالحکم ، سعید بن تلید ، یحیی ابن یحیی اندلسی ، سَحنون ، اسد بن فرات و دیگران از محضر او سود جسته ، به فراگیری فقه و حدیث پرداختند
ابن قاسم از راویان الموطأ
...