ابوطیبه
لغت نامه دهخدا
ابوطیبه. [ اَ طَ ب َ ] ( اِخ ) دینار یا نافع. مولی بنی حارثه یا بنی بیاضه. حجّام رسول صلوات اﷲ علیه. صحابی است.
ابوطیبه. [ اَ طَ ب َ ] ( اِخ ) عبداﷲبن مسلم خراسانی مروزی. از او زیدبن حباب روایت کند.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید