ابوطالب خان اصفهانی

اَبوطالِب خان اصفهانی (لکهنو ۱۱۶۶ـ ۱۲۲۰ق)
سفرنامه نویس، مورّخ، ادیب، تذکره نگار، مصحح و شاعر ایرانی تبار هندوستانی. در ۱۱۷۰ق با خانواده اش به مرشدآباد بنگاله کوچید و به دربار نواب بهادر مظفر جنگ راه یافت. در ۱۱۸۹ق به لکهنو رفت و مأمور دیوانی شهر اتاوه و چند ناحیۀ دیگر شد. پس از برکناری (۱۱۹۰ق)، چندی به خدمت انگلیسی ها درآمد و مأموریت هایی برای آنان انجام داد و در ۱۲۰۲ق به کلکته کوچید. در ۱۲۱۳ق به دعوت دوستی اسکاتلندی به انگلستان و سپس به فرانسه و ایتالیا رفت و در بازگشت به کلکته، از جزیرۀ مالت، ازمیر، استانبول و بغداد (۱۲۱۷ق) دیدن کرد. در اواخر عمر مأمور مالیات بخش هایی از بوندلکهند بود. ابوطالب به فارسی نیز شعر سروده است. از آثارش: تذکرۀ خلاصة الافکار؛ لب السّیر و جهان نما که تاریخچۀ عمومی جهان است؛ تفضیح الغافلین در تاریخ اوده؛ دیوان قصاید و غزلیات و رباعیات؛ رسالۀ منظوم معراج التّوحید در هیئت؛ مسیر طالبی فی بلاد افرنجی که گزارش سفرها و معروف ترین اثر اوست (کلکته، ۱۲۲۸ق)؛ تصحیح دیوان حافظ از روی دوازده نسخۀ دست نویس که آن را در کلکته به چاپ رسانده است (۱۲۰۶ق)؛ رساله در علم عروض.