ابوضیاء
لغت نامه دهخدا
ابوضیاء. [ اَ ] ( اِخ ) نصیبی. بشربن یحیی بن علی القینی النصیبی. شاعر و ادیبی از مردم نصیبین. از کتب اوست : سرقات البحتری من ابی تمام. کتاب الجواهر. کتاب الاَّداب. کتاب السرقات الکبیر. ( از ابن الندیم ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید