ابوضربه

لغت نامه دهخدا

ابوضربه. [ اَ ض َ ب َ ] ( اِخ ) محمّد ثالث ملقب به المستنصر از امرای بنی حفص در تونس. او از اواسط شعبان 717 هَ. ق. تا ربیع الاخر 718 حکومت راند. وی را در 717 موحّدین از حبس خلاص کردند و در جنگی که میان او و ابوبکر حاکم تونس واقع شد فاتح آمد و چون به تونس درآمد با وی به امارت بیعت کردند و ملقب به مستنصر گشت لیکن پس از شش ماه ابوبکر بازگشت و تونس رابحیطه سلطه خویش درآورد و ابوضربه به قیروان و سپس به مهدیه رفت و بار دیگر در 723 هَ. ق. با مدد ابوتاشفین حاکم تلمسان با ابی بکر جنگی دیگر کرد و مغلوب شد و هنگام مراجعت به تلمسان وفات کرد. و زرکشی گوید: الامیر ابویحیی زکریابن الشیخ ابی العباس بن الشیخ ابی عبداﷲ محمّد اللحیانی بن الشیخ ابی محمّد عبدالواحدبویعت له البیعة العامة بمنزل المحمدیه یوم الاحد، ثانی رجب من سنة احدی عشره و سبعمائة ثم لما رأی اضطراب الأحوال و قیام العربان ، جمعالعربان و باع الذخایر بالقصبة حتی الکتب و ارتحل لقا بس اول عام سبعة عشر و سبعمائه و بایع الناس ولده الامیر محمّد، اباضربة، بخارج تونس فی اوسط شعبان من العام المذکور، فکانت الخطبة بینه و بین ابیه .

پیشنهاد کاربران

بپرس