ابوسَهلِ لکشن ( ـ پس از ۴۲۳ق)
(عبدالله معروف به بوسهل دبیر) وزیر و دبیر امیریوسف برادر سلطان محمود غزنوی و فرزند احمد لکشن. تنها از اشاره های فرخی که ستایشگر وی بوده و او را در شش قصیده ستوده و نیز از اشارۀ بیهقی می توان او را شناخت. بوسهل از مردم بُست (در سیستان) و حاکم آن شهر بود. تاریخ بیهقی تنها در یک جا از وی نام می برد و آن پس از درگذشت امیریوسف است که گوید همه خدمتگزاران وی پراکنده شدند و در کار بوسهل نیز کشاکش های بسیار افتاد تا سرانجام دارایی هایش را از وی گرفتند. فرخی در چند جا از دیوان خود، وی را وزیر امیریوسف خوانده است. ابوسهل مردی فاضل و دانا و ادب پرور به شمار می رفت و سرای پدرش و او پیوسته انجمن شاعران و ادیبان بود.
(عبدالله معروف به بوسهل دبیر) وزیر و دبیر امیریوسف برادر سلطان محمود غزنوی و فرزند احمد لکشن. تنها از اشاره های فرخی که ستایشگر وی بوده و او را در شش قصیده ستوده و نیز از اشارۀ بیهقی می توان او را شناخت. بوسهل از مردم بُست (در سیستان) و حاکم آن شهر بود. تاریخ بیهقی تنها در یک جا از وی نام می برد و آن پس از درگذشت امیریوسف است که گوید همه خدمتگزاران وی پراکنده شدند و در کار بوسهل نیز کشاکش های بسیار افتاد تا سرانجام دارایی هایش را از وی گرفتند. فرخی در چند جا از دیوان خود، وی را وزیر امیریوسف خوانده است. ابوسهل مردی فاضل و دانا و ادب پرور به شمار می رفت و سرای پدرش و او پیوسته انجمن شاعران و ادیبان بود.
wikijoo: ابوسهل_لکشن