ابوسفیان صخر بن حرب بن امیه

دانشنامه آزاد فارسی

ابوسُفیان ، صَخرِ بن حَرب بن امیه ( ـ۳۱ق)
از سران و اشراف معروف قریش در عهد پیامبر اسلام (ص)، پدر معاویه. در عهد جاهلیت بازرگان برجسته ای بود که تاجران را با مال خود و اموال ثروتمندان قریش به شام و دیگر کشورها می فرستاد و گاهی خود نیز به سفرهای تجاری می رفت . هنگامی که قریش به جنگ با دشمنان برمی خاست ، پرچم سران قریش و فرماندهی آنان به او سپرده می شد. با ظهور اسلام، به سبب رقابت با بنی هاشم و نیز به خطرافتادن موقعیت اقتصادی و سیاسی اش ، به دشمنی با اسلام و پیغمبر (ص ) برخاست و مشرکان را در جنگ های بدر، احد و خندق فرماندهی کرد، اما در فتح مکه (۸ ق) از ترس جان ، اسلام آورد و از مرگ نجات یافت . پس از آن با مسلمانان در غزوه های حُنین و طائف شرکت کرد. پس از رحلت پیغمبر (ص )، نخست از بیعت با ابوبکر سر باز زد، اما ابوبکر با دادن اموالی به وی و نیز ابلاغ فرماندهی یکی از لشکرهای شام برای فرزندش، معاویه، او را به اطاعت خود درآورد. در خلافت عثمان درگذشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس