ابوسعید خراز

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابوسعید خرّاز، شهرت احمدبن عیسی بغدادی، عارف قرن سوم است.
غیر از لقب خرّاز او را با القاب لسان التصوف و قمرالصوفیة نیز خوانده اند.
تولد
درباره تاریخ تولد و خانواده اواطلاع چندانی در دست نیست. همچنین اطلاعات پراکنده ای نیز درباره سفرهای او در دست است. او به احتمال قوی در ایام محنت صوفیان ، که به دست غلام خلیل پدید آمده بود، از بغداد به مصر مهاجرت کرد و مدتی را نیز در مکه مجاور بود.
اساتید و هم عصران
خرّاز با صوفیان بسیاری معاصر یا معاشر بود، از جمله ذوالنون مصری، ابوعبدالله نَباجی، ابوعبید بُسری، بِشربن حارث، عَمروبن عثمان مکی و با برخی از آن ها نیز مکاتبه می کرد. گفته اند که خرّاز شاگرد محمدبن منصور طوسی بوده و از او و ابراهیم بن بشّار خراسانی روایت کرده است. برخی چون علی بن محمد واعظ مصری، ابومحمد جریری و علی بن حفص رازی نیز از خرّاز روایت کرده اند.
جایگاه
...

پیشنهاد کاربران

نام وی را ابوسعید احمد بن عیسی خراز بغدادی نوشته اند. ابوسعید، ابتدا در بغداد و سپس در بخارا، رمله، بیت المقدس، مکه و قاهره اقامت کرد. او را «لسان التصوف»، «قمر الصوفیه»، «یوسف» و «ماه صوفیان» نامیده اند. درگذشت او را به اختلاف سال های ۲۴۷، ۲۷۷، ۲۸۶ و ۲۹۷ هجری قمری نقل کرده اند که در این میان سال ۲۸۶ هجری قمری پذیرفتنی تر است. ابوسعید خراز در میان مشایخ قرن سوم از شاگردان جنید بود که نقل شده برخی جایگاه او را از جنید بالاتر می دانستند. خراز با جمع زیادی از بزرگان تصوف در این دوره مصابحت و معاشرت داشت که از میان آن ها می توان به ذوالنون مصری، سری سقطی، بشر حافی، عمر بن عثمان مکی، ابوبکر وراق، یوسف بن حسین رازی، ابوحمزه خراسانی، ابوحمزه بغدادی و ابوعبید یسری اشاره کرد. وی از میان این مشایخ فقط به معدودی توجه خاص داشت. از جمله وی مقام ابوالعباس احمد بن محمد بن سهل الادمی و ابن عطا را بزرگ می داشت و جز آنها منسوب بودن کسی را به تصوف مسلّم نمی دانست. در میان بزرگان این عهد عده ای نیز از شاگردان وی به شمار می آیند. صیدلانی و ابوالقاسم نهاوندی از آن جمله اند. هم چنین ابوالحسین بن بنان نسبت عرفانی خود را به خراز می رساند.
...
[مشاهده متن کامل]

ابوسعید خراز در تألیف آثار عرفانی پرکار بوده و تصنیفات زیادی را به او نسبت داده اند که برخی از آنها مانند السر، درجات المریدین، ادب الصلاه و کتاب القیام امروز در دسترس نیست. از میان آثار او کتاب الصدیق، کتاب الصدق و کتاب المسائل به چاپ رسیده و کتاب الصفات، کتاب الصیاء کتاب الکشف و البیان، کتاب الفراغ و کتاب الحقایق به صورت نسخه خطی باقی مانده است.
سخنان ابوسعید خراز قدس الله روحه العزیز
در این مجموعه برخی از سخنان زیبای این عارف شوریده را از زبان عارف بزرگ و نامی ایران شیخ فریدالدین عطار نیشابوری که در کتاب تذکرة الاولیاء ذکر شده است ، بیان می کنیم  :
و گفت: خلق در قبضه خدای اند ودر ملک او هرگاه که مشاهده حاصل شود میان بنده و خدای در سر بنده و فهم بنده جز خدای هیچ نماند.
و گفت: هر که گمان برد که بجهد بوصال حق رسد خود را در رنج بی نهایت افکند و هر که گمان برد که بی جهد بوی رسد خود را در تمناء بی نهایت افکند.
و گفت: چون حق تعالی خواهد که دوست گیرد بنده را از بندگان خود در ذکر بروی گشاده گرداند پس هر که از ذکر لذت یافت در قرب بر او گشاده گرداند پس او را در سرای فردا نیت فرود آرد و محل جلال و عظمت بر وی مکشوف گرداند پس هرگاه که چشم او برجلال و عظمت او ابتدا باقی ماند او بی او در حفظ خدای افتد.

ابوسعید خراز
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ابوسعید_خراز

بپرس