ابوربیعه
لغت نامه دهخدا
ابوربیعه. [ اَ رَ ع َ ] ( اِخ ) زرارةبن ابی الخلال العتکی. محدث است.
ابوربیعه. [ اَ رَ ع َ ] ( اِخ ) زیدبن عوف ، معروف به فهر. محدث است.
ابوربیعه. [اَ رَ ع َ ] ( اِخ ) سنان بن ربیعة البصری. محدث است.
ابوربیعه. [ اَ رَ ع َ ] ( اِخ ) ممویه اصفهانی. رجوع به ممویه... شود.
ابوربیعه. [ اَ رَع َ ] ( اِخ ) مهلهل بن ربیعه. رجوع به مهلهل... شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید