ابورافع

لغت نامه دهخدا

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( ع اِ مرکب ) ابن عرس. راسو. موش خرما. ابوالحکم. ( المزهر ).

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) ابراهیم. صحابی است. رجوع به ابورافع هرمز شود.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) اسلم قبطی. مولی رسول صلوات اﷲعلیه. صحابی است. رجوع به ابورافع هرمز... شود.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) اسماعیل بن رافع. محدث است.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) الصائغ، نفیع. از علمای تابعین است و درک جاهلیت نیزکرده است. ثابت البنانی و قتاده از او روایت کنند.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) مولی ام السلمه ، عبداﷲبن رافع. تابعی است. رجوع به حبیب السیر ج 1 ص 137 شود.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) مولی رسول اﷲ و یا مولی العباس. صحابی است. رجوع به ابورافع هرمز... شود.

ابورافع. [ اَ ف ِ ] ( اِخ ) هرمز یا ابراهیم یا اسلم قبطی. یکی از صحابه و مولی رسول صلی اﷲعلیه وآله. بطوری که از فهرست نجاشی معلوم میشود او نخستین کس است که در اسلام فقه نوشت و کتاب او موسوم به کتاب السنن والاحکام والقضایا است. ابورافع با امیرالمؤمنین علی علیه السلام بکوفه هجرت کرد و خزینه دار آن حضرت بود و دو پسرش علی و عبیداﷲ نیز کاتب بودند. پس از شهادت علی علیه السلام به مدینه بازگردید و بدانجا مقیم بود تا درگذشت و چون قبل از رفتن بکوفه خانه و ملک خود را فروخته بود و پس از مراجعت هیچ نداشت حسن بن علی علیهماالسلام نیمی از خانه امیرالمؤمنین علی را با زمینی در حوالی مدینه بدو بخشید. سال وفات او تحقیقاً معلوم نیست و نوشته اند که بزمان خلافت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هشتادوپنج ساله بود از اینرواو چون بمدینه بازگشت سنش متجاوز از نود بوده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابورافع، صحابی معروف، آزاد کرده و مولای پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله و سلم) بود، که نجاشی
ابورافع (د پس از ۴۰ق/۶۶۰م)، از قبطیان بود. درباره نام او اختلاف نظر است و در کتاب های گوناگون نام هایی چون اَسْلَم، ابراهیم، ثابت، هرمز، سِنان، قَرَمان، صالح، یزید، یَسار و عبدالرّحمن را برای او یاد کرده اند، ولی بیش تر نام او را اسلم دانسته اند. ابورافع نخست برده عباسِ بن عبدالمطلب بود. عباس او را به پیامبر (صلی الله علیه واله و سلم) بخشید. چون ابورافع خبر مسلمان شدن عباس بن عبدالمطلب را به پیامبر داد، رسول اکرم (صلی الله علیه واله و سلم) او را به مژدگانی این پیام آزاد کرد. ابورافع در مکه پیش از هجرت مسلمان شد.
مهاجرت به حبشه
او از جمله کسانی بود که برای فرار از ستم کفّار قریش، با جعفر بن ابیطالب به حبشه مهاجرت کرد. تاریخ اسلام آوردنِ او دانسته نیست، ولی گفته اند زمانی مسلمان شد که هنوز مسلمانان به سوی مسجدالاقصی نماز می گزاردند. مشهور است که ابورافع با پیامبر به مدینه هجرت نکرد، بلکه تا جنگ بدر در مکه ماند و و پس از آن در مدینه به پیامبر پیوست؛ اما روایتی دیگر
نجاشی، احمد بن علی، رجال، ص۴، قم، مکتبه الداوری، ۱۳۹۷ق.
ابورافع پس از مهاجرت به مدینه، در همه جنگ ها حضور داشت و از نزدیکان و یاران پیامبر اسلام (صلی الله علیه واله و سلم) به شمار می رفت، چنانکه حضرت رسول درباره او فرمود: «هر پیامبری امینی دارد و امین من ابورافع است». ابورافع پس از درگذشت پیامبر، ملازمت امام علی (علیه السلام) را اختیار کرد و همراهش بود تا خلافت به وی رسید. وقتی معاویه در شام و طلحه و زبیر در بصره با خلافت امام علی (علیه السلام) به مخالفت برخاستند، ابورافع گفت که پیامبر اسلام این واقعه را پیش از این به او خبر داده و فرموده بود که علی (علیه السلام) بر حق است و مخالفان او بر باطلند.
مهاجرت به کوفه
...

[ویکی شیعه] ابورافع، صحابی معروف، بزرگ خاندان آل ابی رافع، آزاد کرده و مولای پیامبر اسلام(ص) بود، که نجاشی او را در زمره سلف صالح برشمرده است.
ابورافع در کوفه خزانه دار بیت المال در زمان حکومت امام علی (ع) بود.
ابورافع (د پس از ۴۰ق/۶۶۰م)، از قبطیان بود. درباره نام او اختلاف نظر است و در کتابهای گوناگون نام هایی چون اَسْلَم، ابراهیم، ثابت، هرمز، سِنان، قَرَمان، صالح، یزید، یسار و عبدالرّحمن را برای او یاد کرده اند، ولی بیشتر نام او را اسلم دانسته اند.

[ویکی فقه] ابورافع (ابهام زدایی). ابورافع ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • ابورافع قرظی، از اشراف یهود مدینه و از دشمنان سرسخت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)• ابورافع نضری، سلام (عبداللّه) بن ابی الحُقیق معروف به ابورافع نَضَری از بزرگان یهود و دشمن سرسخت اسلام و پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم)
...

پیشنهاد کاربران

بپرس