[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
سلام (عبداللّه) بن ابی الحُقیق معروف به ابورافع نَضَری از بزرگان یهود و دشمن سرسخت اسلام و پیامبر.
ابورافع از اشراف یهود بنی نضیر و بازرگان اهل حجاز بود. برخی او را قرظی دانسته اند. او چون پیامبری از میان غیریهود برانگیخته شد، حسادت می کرد.
هنگامی که اسلام آوردن عبدالله بن سلام را شنید، در حضور او نبوت پیامبر را انکار کرد و آن را پادشاهی خواند. وی در اذیت و آزار پیامبر صلی الله علیه و آله می کوشید. پس از غزوه بنی نضیر در سال چهارم هجری که به اخراجشان از مدینه انجامید با تنی چند از سران یهود به خیبر رفت و از سوی مردم استقبال شد.
ابورافع در پی انتقام از پیامبر و مسلمانان با قرار دادن پاداشی بزرگ به تحریک قریش غطفان و عرب های مشرک اطراف مکه پرداخت و بدین ترتیب در شکل دهی جنگ بزرگ احزاب نقش داشت.
پس از پیروزی مسلمانان در خندق و خاتمه یافتن مسأله بنی قریظه، خزرجیان برای کسب برتری در رقابت با اوسیان که کعب بن اشرف یهودی را به قتل رسانده بودند، از پیامبر صلی الله علیه و آله اجازه کشتن ابورافع (هم پشت کعب بر ضد پیامبر) را خواستند تا با انجام عمل مشابهی بر رقیب خود برتری یابند.
حضرت، پنج تن از انصار را به فرماندهی عبدالله بن عتیک برای کشتن او اعزام کرد. آنان با حیله وارد قلعه خیبر شده کمین کردند و شبانگاه به بهانه دادن هدیه به ابورافع وارد خانه اش شده، او را به قتل رساندند. پیامبر با شنیدن خبر قتل او خشنود شد و به قاتلان وی شادباش گفت.
مورخان، در سال وقوع سریه عبدالله بن عتیک که به کشته شدن ابورافع انجامید، اختلاف دارند. طبری آن را به سال سوم و پیش از اُحد و ابن کثیر پس از آن ذکر کرده است. این گفته را طبری نیز نقل می کند؛ گرچه هر دوی آنان به تفصیل نظر ابن اسحاق را مبنی بر قتل او در سال ششم هجری نقل می کنند که با داده های تاریخی به ویژه با نقش او در جنگ خندق سازگارتر است.
سلام (عبداللّه) بن ابی الحُقیق معروف به ابورافع نَضَری از بزرگان یهود و دشمن سرسخت اسلام و پیامبر.
ابورافع از اشراف یهود بنی نضیر و بازرگان اهل حجاز بود. برخی او را قرظی دانسته اند. او چون پیامبری از میان غیریهود برانگیخته شد، حسادت می کرد.
هنگامی که اسلام آوردن عبدالله بن سلام را شنید، در حضور او نبوت پیامبر را انکار کرد و آن را پادشاهی خواند. وی در اذیت و آزار پیامبر صلی الله علیه و آله می کوشید. پس از غزوه بنی نضیر در سال چهارم هجری که به اخراجشان از مدینه انجامید با تنی چند از سران یهود به خیبر رفت و از سوی مردم استقبال شد.
ابورافع در پی انتقام از پیامبر و مسلمانان با قرار دادن پاداشی بزرگ به تحریک قریش غطفان و عرب های مشرک اطراف مکه پرداخت و بدین ترتیب در شکل دهی جنگ بزرگ احزاب نقش داشت.
پس از پیروزی مسلمانان در خندق و خاتمه یافتن مسأله بنی قریظه، خزرجیان برای کسب برتری در رقابت با اوسیان که کعب بن اشرف یهودی را به قتل رسانده بودند، از پیامبر صلی الله علیه و آله اجازه کشتن ابورافع (هم پشت کعب بر ضد پیامبر) را خواستند تا با انجام عمل مشابهی بر رقیب خود برتری یابند.
حضرت، پنج تن از انصار را به فرماندهی عبدالله بن عتیک برای کشتن او اعزام کرد. آنان با حیله وارد قلعه خیبر شده کمین کردند و شبانگاه به بهانه دادن هدیه به ابورافع وارد خانه اش شده، او را به قتل رساندند. پیامبر با شنیدن خبر قتل او خشنود شد و به قاتلان وی شادباش گفت.
مورخان، در سال وقوع سریه عبدالله بن عتیک که به کشته شدن ابورافع انجامید، اختلاف دارند. طبری آن را به سال سوم و پیش از اُحد و ابن کثیر پس از آن ذکر کرده است. این گفته را طبری نیز نقل می کند؛ گرچه هر دوی آنان به تفصیل نظر ابن اسحاق را مبنی بر قتل او در سال ششم هجری نقل می کنند که با داده های تاریخی به ویژه با نقش او در جنگ خندق سازگارتر است.
wikiahlb: ابورافع_نَضَرى