[ویکی نور] ابوحیان الأندلسی، منهجه التفسیری کتابی است به زبان عربی و با موضوع علوم قرآنی که به کوشش مأمون بن محی الدین جنّان جمع آوری شده است. نویسنده در این کتاب به معرفی شخصیت و روش تفسیری ابوحیان اندلسی (652 یا 654- 745ق) می پردازد.
او انگیزه اش از نگارش چنین کتابی را علاقه شدیدش بر کمک به روشن شدن جنبه ای از جنبه های علمی ابوحیان و میزان ارتباط آن با آثار جدید می داند. همچنین علاقه بر مواضع مخفی و جهت گیری های وی و چیزهایی که ضرورتاً وجود ذهنی و نفسی او را تشکیل می دهند سبب تألیف این کتاب مهم بوده است. او می نویسد با وجود درگیری اقتضائات علمی جدید با مطالبی که با شرح و نقد مطالب وی مرتبط است، کمتر مفسر یا نحوی ای را می بینیم که متعرض او شده یا به نظر او اشاره کرده باشد.
کتاب، دارای مقدمه و محتوای مطالب در پنج فصل اصلی است. نویسنده در نگارش از منابع زیادی بهره برده که برخی از آن ها عبارت اند از: ابوحیان نحوی نوشته خدیجه حدیثی، الأشباه و النظائر جلال الدین سیوطی، الأغانی ابوالفرج اصفهانی، البدایة و النهایة ابن کثیر، الحیاة الأدبیة فی عصر الحروب الصلیبیة فی مصر و الشام، الدرر الکامنة بأعیان المئة الثانیة ابن حجر، طبقات المفسرین داودی، غایة النهایة فی طبقات القراء، من شعر ابی حیان الأندلسی (دیوان) احمد مطلوب، نفح الطیب فی غصن الأندلس الرطیب مقری و... .
نویسنده در مقدمه خاطرنشان می سازد: برای نشان دادن شخصیت علمی ابوحیان اندلسی (که علاوه بر عالم بودنش در نحو، نظریات بدیعی در تفسیر دارد)، به بیان زمینه های تاریخی و فرهنگی زیست بوم او هم می پردازد.
مباحث کتاب ضمن پنج فصل به صورت ذیل ارائه شده است: وجوه زندگی در دوران زندگی ابوحیان اندلسی، زندگی نامه و مشخصات شناسنامه ای او، علاقه ابوحیان به نحو، مهم ترین آثار جهت گیری های علمی او، معرفی شعرش و ذکر نمونه ای از نوشته های وی و... .
او درباره دوره زمانی ای که ابوحیان در آن می زیسته چنین می نویسد: عرب در اوایل قرن هشتم میلادی اندلس را فتح کرد و حکومتش تا هشت قرن در آنجا ماندگار بود. محققان این دوران حدوداً هشت صدساله را به سه دوره والیان (92-138ق)، دوره اموی (138-422ق) و دوران ملوک الطوایفی (493-897ق) تقسیم کرده اند. او از حمله طارق بن زیاد به اندلس و فتح آن سخن می گوید او از اولین حاکمان اسلامی اسپانیا است نویسنده دراین باره می گوید در این زمان اسپانیا تحت فرمان و زیرمجموعه حکومت دمشق (پایتخت حکومت اسلامی در آن زمان) بود. با نزاع بربرها (فاتحان اندلس) و عرب ها اندلس به قیسیه و یمنیه (قحطانیه و عدنانیه) تقسیم شد.
او انگیزه اش از نگارش چنین کتابی را علاقه شدیدش بر کمک به روشن شدن جنبه ای از جنبه های علمی ابوحیان و میزان ارتباط آن با آثار جدید می داند. همچنین علاقه بر مواضع مخفی و جهت گیری های وی و چیزهایی که ضرورتاً وجود ذهنی و نفسی او را تشکیل می دهند سبب تألیف این کتاب مهم بوده است. او می نویسد با وجود درگیری اقتضائات علمی جدید با مطالبی که با شرح و نقد مطالب وی مرتبط است، کمتر مفسر یا نحوی ای را می بینیم که متعرض او شده یا به نظر او اشاره کرده باشد.
کتاب، دارای مقدمه و محتوای مطالب در پنج فصل اصلی است. نویسنده در نگارش از منابع زیادی بهره برده که برخی از آن ها عبارت اند از: ابوحیان نحوی نوشته خدیجه حدیثی، الأشباه و النظائر جلال الدین سیوطی، الأغانی ابوالفرج اصفهانی، البدایة و النهایة ابن کثیر، الحیاة الأدبیة فی عصر الحروب الصلیبیة فی مصر و الشام، الدرر الکامنة بأعیان المئة الثانیة ابن حجر، طبقات المفسرین داودی، غایة النهایة فی طبقات القراء، من شعر ابی حیان الأندلسی (دیوان) احمد مطلوب، نفح الطیب فی غصن الأندلس الرطیب مقری و... .
نویسنده در مقدمه خاطرنشان می سازد: برای نشان دادن شخصیت علمی ابوحیان اندلسی (که علاوه بر عالم بودنش در نحو، نظریات بدیعی در تفسیر دارد)، به بیان زمینه های تاریخی و فرهنگی زیست بوم او هم می پردازد.
مباحث کتاب ضمن پنج فصل به صورت ذیل ارائه شده است: وجوه زندگی در دوران زندگی ابوحیان اندلسی، زندگی نامه و مشخصات شناسنامه ای او، علاقه ابوحیان به نحو، مهم ترین آثار جهت گیری های علمی او، معرفی شعرش و ذکر نمونه ای از نوشته های وی و... .
او درباره دوره زمانی ای که ابوحیان در آن می زیسته چنین می نویسد: عرب در اوایل قرن هشتم میلادی اندلس را فتح کرد و حکومتش تا هشت قرن در آنجا ماندگار بود. محققان این دوران حدوداً هشت صدساله را به سه دوره والیان (92-138ق)، دوره اموی (138-422ق) و دوران ملوک الطوایفی (493-897ق) تقسیم کرده اند. او از حمله طارق بن زیاد به اندلس و فتح آن سخن می گوید او از اولین حاکمان اسلامی اسپانیا است نویسنده دراین باره می گوید در این زمان اسپانیا تحت فرمان و زیرمجموعه حکومت دمشق (پایتخت حکومت اسلامی در آن زمان) بود. با نزاع بربرها (فاتحان اندلس) و عرب ها اندلس به قیسیه و یمنیه (قحطانیه و عدنانیه) تقسیم شد.
wikinoor: ابوحیان_الأندلسی،_منهجه_التفسیری